Beagle – łaciaty rozrabiaka

Beagle to cudowny, pozytywny i rodzinny pies – kocha dzieci, uwielbia towarzyszyć opiekunowi w codziennych czynnościach i źle znosi samotność. Jednocześnie, wychowanie oraz utrzymanie psów tej rasy nie należą do najłatwiejszych. Są to bowiem zwierzęta o niezależne, o silnym charakterze, z dużą skłonnością do okazywania dominacji. Z racji silnie rozwiniętego instynktu gończego, wykazują one tendencję do ucieczek oraz mają w sobie olbrzymie pokłady energii, które trudno spożytkować. Właściciel psa omawianej rasy powinien być osobą zdecydowaną, konsekwentną i do tego aktywną fizycznie. Przekonaj się, czy jesteś kompetentnym opiekunem dla beagla- jeżeli tak, z pewnością odnajdziesz w nim lojalnego i wiernego przyjaciela!

Charakterystyka

Skłonność do szczekania

Skłonność do uciekania

Chęć do zabawy

Tendencja do tycia

Energiczność

Inteligencja

Relacje z dziećmi

Relacje z kotami

Może żyć w mieszkaniu

Łatwość wychowania

Linienie

Nadaje się dla niedoświadczonego właściciela

Predyspozycje do obrony

Toleruje zostawanie w samotności

Zdrowotność

 

Beagle – wygląd i opis rasy

  • Wysokość w kłębie: 33-40 cm
  • Masa ciała: do 18 kg
  • Rozmiar: średni
  • Krótkowłosy
  • Długość życia: 12-15 lat

Beagle – wzorzec rasy

  • Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
  • Klasyfikacja FCI: grupa 6 (psy gończe, posokowce i rasy pokrewne), sekcja 1.3 (małe psy gończe); podlegają próbom pracy; użytkowane jako psy gończe; zaliczane do typu wyżłowatego.
  • Wrażenie ogólne: pies o mocnej, silnej budowie ciała. Wysokość w kłębie dwa razy dłuższa od odcinka łączącego łokieć z podłożem. Odległość od potylicy do stopu identyczna z odległością kufy mierzoną do końca nosa. Beagle jest energiczny i żywiołowy, a jednocześnie czujny i odważny. Cechuje go zrównoważone zachowanie, nie wykazuje agresji ani lęku. Świetnie radzi sobie z gonieniem zwierzyny po jej śladach.
  • Głowa: średnich rozmiarów, silna; o delikatnie wysklepionej czaszce, zaznaczonym stopie, czarnym i szerokim nosie, silnych szczękach o pełnym uzębieniu i nożycowym zgryzie, brązowych i dużych oczach oraz długich, zaokrąglonych uszach.
  • Szyja: długa, o lekko łukowatym kształcie.
  • Tułów: o prostym grzbiecie, giętkich lędźwiach, głębokiej klatce piersiowej oraz dobrze wysklepionych żebrach.
  • Ogon: średniej długości, wysoko osadzony i gęsto owłosiony.
  • Kończyny: mocne, proste i odpowiednio kątowane.
  • Chód: swobodny, kołysanie się podczas poruszania niepożądane.
  • Szata: owłosienie gęste, sierść krótka. Umaszczenie obejmuje odmianę trójbarwną, błękitną, płową, białą oraz białą w łaty (to dopuszczalnych kolorów łat zaliczamy cytrynowy, zajęczy oraz borsuczy), czerwoną, płową, czarną (z białym) oraz jednolicie białą. Koniuszek ogona powinien być biały.
  • Wady dyskwalifikujące: wyraźne odstępstwa od wzorca fizycznego lub wady charakteru (w tym wyraźna lękliwość lub agresja).

Beagle – charakter

Beagle jest zdecydowanym, pewnym siebie psem o silnym charakterze. Cechuje go mocno wyrażony instynkt łowczy, który sprawia, że w sytuacji zwęszenia zdobyczy, zwierzak stanie się całkiem głuchy na nasze komendy i krzyki. Jednocześnie, wykazuje on pewną skłonność do dominacji, dlatego wychowanie beagla powinno opierać się na jasnym ustanowieniu granic, konsekwencji oraz stanowczości wobec psa tej rasy. Jednocześnie, beagle są psami bardzo towarzyskimi i rodzinnymi. Lubią dzieci, dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, są wesołe i pozytywne. Cechuje je również spora inteligencja, dlatego chętnie angażują się w intelektualne zabawy. Są bardzo ciekawskie i doceniają wszelkie nowe bodźce pojawiające się w ich życiu.

Beagle – długość życia

Średnia długość życia beagla wynosi około 12-15 lat. Aby nasz pies dożył jak najstarszego wieku, warto zadbać o jego troskliwą opiekę. Należy więc pamiętać o regularnych wizytach u lekarza weterynarii, systematycznym szczepieniu oraz odrobaczaniu czworonoga, prawidłowym jego żywieniu, a także otaczaniu czułością i miłością.

Beagle – zdrowie

Beagle wykazują predyspozycję do rozwinięcia następujących schorzeń:

  • Dyskopatia – zwyrodnienie krążka międzykręgowego kręgosłupa.
  • Nadwaga – prowadzi ona wtórnie do obciążenia stawów oraz kręgosłupa.
  • SRMA (steroidozależne zapalenie opon mózgowych i tętnic), zwane również jako syndrom bólu beagla- choroba, podczas której dochodzi do ropnego zapalenia rdzenia kręgowego i naczyń krwionośnych; jej przyczyna nie jest znana, a leczenie antybiotykami – długotrwałe i trudne.
  • Ataksja rdzeniowa – neurologiczne schorzenie degeneracyjne objawiająca się porażeniami oraz zaburzeniami koordynacji.
  • Zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego.
  • Jaskra – podczas której w wyniku zmian zwyrodnieniowych dochodzi do podwyższonego ciśnienia w gałce ocznej, oraz, wtórnie, do ślepoty.
  • Zanikowe zmiany rogówki – choroba autoimmunologiczna, podczas której pojawiają się zmiany na rogówce, a w zaawansowanym przebiegu może dojść nawet do ślepoty.
  • Atrofia siatkówki oka – powodująca stopniowym pogarszaniem się wzroku na skutek zwyrodnienia komórek siatkówki.
  • Osłabienie układu immunologicznego.
  • Wszelakie urazy – z uwagi na aktywny tryb życia beagla.

Beagle – pielęgnacja

Utrzymanie sierści beagla w dobrym stanie nie jest specjalnie skomplikowane ani czasochłonne. Wymaga bowiem systematycznego wyczesywania oraz sporadycznych kąpieli (jeżeli zajdzie taka potrzeba). Należy również dbać o higienę jamy ustnej naszego pupila oraz regularnie czyścić mu zęby (można wykorzystać w tym celu specjalne pasty, żele, nawilżane chusteczki, gryzaki czy przysmaki dentystyczne). Ważne jest także systematyczne podcinanie pazurów oraz kontrolowanie stanu oczu oraz uszu. To ostatnie jest wyjątkowo istotne, jako że oklapnięte uszy beagla są szczególnie narażone na rozwinięcie stanów zapalnych.

Beagle – żywienie

Jednym z aspektów instynktu gończego beagla jest jego olbrzymia żarłoczność. Psy tej rasy nie znają umiaru jeżeli chodzi o jedzenie i bardzo łatwo u nich o rozwinięcie nadwagi lub zatrucie pokarmem nieprzeznaczonym dla psów. Należy więc pilnować, aby jadłospis naszego pupila nie przekraczał przeznaczonej dziennej kaloryczności, a także aby pies nie miał dostępu do wszelkiego jedzenia, które mogłoby mu zaszkodzić. Jeżeli chodzi o pokarm beagla, mamy do wyboru kilka opcji. Możemy zdecydować się na pokarm przygotowywany w domu, dietę BARF opartą na surowych składnikach lub gotową karmę. Jeżeli decydujemy się na to ostatnie – należy upewnić się, że jest to karma pełnoporcjowa, nie wymagająca dodatkowej suplementacji. Pożywienie psa powinno zapewniać wszelkie zapotrzebowanie na składniki odżywcze i być dopasowane do wieku, płci, aktywności oraz stanu zdrowia zwierzęcia. Należy również zapewnić psu stały dostęp do świeżej i czystej wody.

Beagle – szkolenie i wychowanie

Jak już wspomniano, z uwagi na silny i niezależny charakter beagla, jego opiekun także powinien być stanowczy, konsekwentny i pewny siebie. Najlepiej byłoby, aby właściciel psa tej rasy miał wcześniejsze doświadczenie w pracy ze zwierzętami oraz potrafił zaznaczyć swoją dominację nad psem. Z racji swojej inteligencji, beagle chętnie bierze udział w takich aktywnościach jak agility czy zabawy interaktywne. Do szczęścia potrzebuje również długich, częstych spacerów oraz aktywnego trybu życia.

Beagle – szczeniaki i hodowla

Beagle – szczeniaki i hodowla Jeżeli interesuje nas szczeniak rasowy, zgodny ze wzorcem rasy ustalonym przez FCI, należy zdecydować się na jego zakup z dobrej hodowli, zrzeszonej w odpowiednim związku kynologicznym. Możemy mieć wówczas pewność, że kupimy zwierzę zdrowe, wolne od wad genetycznych oraz odpowiednio socjalizowane. Natrafiając na hodowcę oferującego szczeniaki bez rodowodu, powinno być to dla nas sygnałem ostrzegawczym. Najpewniej cena ich zakupu będzie dosyć niska, ale takie psy zwykle obarczone są wieloma problemami zdrowotnymi oraz behawioralnymi. Ich pochodzenie jest niejasne, rodzice nieprzebadani pod kątem chorób genetycznych, a dorosły beagle prawdopodobnie nie będzie odzwierciedlał cech opisanych we wzorcu FCI tej rasy. Jeżeli z kolei marzy nam się przygarnięcie zwierzaka przeznaczonego do adopcji- droga wolna! Należy wówczas w pierwszej kolejności udać się do lokalnego schroniska lub skontaktować się z fundacją zajmującą się pomoganiem takim czworonogom. W takich miejscach możemy znaleźć nie tylko cudowne kundelki, ale również psy rasowe- na przykład wymarzonego beagla! Zaopiekowanie się takim zwierzęciem nie tylko pomoże nam w zdobyciu psa konkretnej rasy całkiem za darmo, ale także jest to sposób na podarowanie domu wiernemu, pełnemu miłości i wdzięczności towarzyszowi.

Beagle – cena

Koszt zakupu szczenięcia beagle z dobrej hodowli wynosi nawet 2000 złotych. To ile kosztuje rasowy pies, może przerastać niedoświadczonych psiarzy. Taka cena jest jednak jak najbardziej uzasadniona w przypadku dobrego hodowcy- pokrywa ona bowiem opiekę weterynaryjną szczeniąt, szczepienia, odrobaczenia, socjalizację miotu, badania genetyczne przeprowadzane u rodziców szczeniaka oraz wiele innych aspektów, które świadczą o tym, że warunki hodowlane spełniają kryteria dobrej hodowli. Oczywiście, decydując się na psa, musimy pamiętać także o kosztach jego utrzymania. Utrzymanie to obejmuje nie tylko wyżywienie i zakup zabawek, ale także niespodziewane leczenie, szkolenia czy kursy posłuszeństwa, a nawet pokrycie kosztów ewentualnych zniszczeń wyrządzonych przez psa szkód. Należy wziąć to wszystko pod uwagę przed przyjęciem zwierzęcia do swojego domu i upewnić się, że jesteśmy finansowo przygotowani na taką przygodę.

Beagle – historia rasy, ciekawostki

  • Przodkiem beagla był prawdopodobnie foxhound. Przypuszcza się, że w celu rozwoju rasy, krzyżowano ze sobą harriery z terierami, a także greckie psy gończe z psami Normanów.
  • Nazwa rasy może pochodzić od celtyckiego słowa oznaczającego „mały” (beag) lub „rozdziawiony pysk” (begueule).
  • Po raz pierwszy nazwa „beagle” została użyta w 1515 roku w dokumentach sporządzonych na dworze Henryka VIII.
  • Rasa ta została wyhodowana jako towarzysząca myśliwym w polowaniach na zające oraz lisy. Do dzisiaj użytkuje się beagle w charakterze psów gończych.
  • Niegdyś istniały również beagle szorstkowłose.
  • Rasa została uznana za oficjalną w roku 1890.
  • W 1895 roku w Zjednoczonym Królestwie powstał klub miłośników omawianej rasy.
  • Na początku XX wieku beagle zostały przetransportowane do Stanów Zjednoczonych.
  • Beagle odnajdują się jako psy terapeutyczne, niestety są również rasą psów najczęściej wykorzystywaną w badaniach doświadczalnych oraz laboratoryjnych.
  • Psy tej rasy nie potrafią aportować.
  • Świetny węch rasy sprawił, że jej przedstawiciele w Stanach Zjednoczonych od ponad 40 lat pracują w Urzędzie Celnym i Ochrony Granic. Poszukują tam nielegalnie sprowadzanych do kraju substancji.

Beagle – dla kogo? Wady i zalety

Beagle – zalety rasy

  • Inteligentny
  • Aktywny
  • Ciekawski, chętnie towarzyszy swojemu opiekunowi w codziennych czynnościach
  • Nie wykazuje lęku
  • Nie wykazuje agresji
  • Nadaje się dla osoby prowadzącej zdrowy i sportowy tryb życia
  • Sprawdza się jako pies gończy
  • Sprawdza się jako pies terapeutyczny
  • Dobrze radzi sobie w takich sportach jak agility
  • Nadaje się do życia w mieszaniu
  • Dobrze dogaduje się z dziećmi
  • Dobrze dogaduje się z kotami
  • Wesoły
  • Rodzinny
  • Lubi zabawę
  • Jego pielęgnacja jest stosunkowo prosta i mało czasochłonna
  • Cechuje go świetny węch

Beagle – wady rasy

  • Skłonny do dominacji
  • Skłonny do uciekania
  • Skłonny do szczekania
  • Chorowity
  • Predysponowany do licznych schorzeń genetycznych, ale także do urazów czy infekcji na tle osłabionego systemu immunologicznego
  • Wykazuje olbrzymie zapotrzebowanie na ruch
  • Niezależny
  • Trudny do wychowania
  • Nie nadaje się dla niedoświadczonego właściciela
  • Żarłoczny
  • Wykazuje predyspozycję do otyłości oraz zatruć pokarmowych
  • Źle znosi samotność
  • Wykazuje tendencję do rozwoju stanów zapalnych uszu
  • Nie potrafi aportować
  • Wysoki koszt zakupu szczenięcia z dobrej hodowli
5/5 - (10 votes)

To może Cię zainteresować:

Beagle harrier – aktywny pies rodzinny
Terier irlandzki – czerwony diabeł czy przebojowy pies rodzinny?
Husky syberyjski – czy nadajesz się na jego towarzysza?
Kastracja psa – kiedy wykastrować psa i co daje kastracja?
Najlepsze psy dla dzieci – łagodne rasy psów
Hawańczyk – czy pasuje do Ciebie?
Oceń nasz artykuł
5/5 - (10 votes)
Komentarze

    Dodaj komentarz

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *