Łajka Zachodniosyberyjska to rasa szpiców pochodząca z Rosji, która powstała naturalnie setki lat temu, aby zaspokoić potrzeby lokalnych plemion. Wykorzystywana do polowania na różne zdobycze, takie jak sobole i wiewiórki, dziś równie dobrze spełnia rolę jako towarzysz aktywnego właściciela. Ten średniej wielkości, muskularny pies bardzo przypomina swojego przodka, wilka, choć można tę rasę łatwo odróżnić po puszystym ogonie, który zakrzywia się nad grzbietem.
Łajka zachodniosyberyjska – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: samiec – 56-60 cm, samica – 52-58 cm
- Sierść: krótka, nastroszona
- Długość życia:
- Waga: 18-22 kg
Łajka zachodniosyberyjska – wzorzec rasy
Łajka zachodniosyberyjska jest klasyfikowana przez FCI (Międzynarodową Federację Kynologiczną) jako grupa V, sekcja 2 o numerze wzorca 306.
Jak wygląda łajka zachodniosyberyjska z rodowodem?
- Głowa wąska, klinowata, proporcjonalna do wielkości psa
- Część czaszkowa głowy umiarkowanie szeroka, węższa u suk niż u samców
- Grzebień strzałkowy i potylica dobrze zaznaczone
- Łuki brwiowe wyraźnie zaznaczone
- Nos średniej wielkości, czarny; u psów białych nieco jaśniejszy kolor nosa jest akceptowalny
- Długość pyska jest o połowę lub nieco krótsza od długości głowy
- Kufa umiarkowanie szpiczasta, rozszerzająca się w okolicy kłów
- Zęby białe, duże, mocne, dobrze rozwinięte, równomiernie ustawione, zgryz nożycowy
- Oczy nieduże, owalne, skośne, osadzone dość głęboko
- Kolor oczu ciemnobrązowy lub brązowy w zależności od umaszczenia
- Uszy stojące, wysoko osadzone o kształcie litery V ze spiczastymi końcami, ruchome
- Szyja muskularna o długości równej długości głowy
- Kłąb dobrze zaznaczony, zwłaszcza u samców
- Grzbiet mocny, prosty, dobrze umięśniony, umiarkowanie szeroki
- Lędźwie krótkie, umiarkowanie szerokie, dobrze umięśnione, z lekkim łukiem
- Klatka piersiowa umiarkowanie głęboka i szeroka
- Ogon mocno zakręcony, noszony na plecach lub biodrach; po całkowitym wyprostowaniu może sięgać stawu skokowego lub może być o 1-2 cm krótszy
- Kończyny przednie i tylne proste, równoległe do siebie
- Łapy owalne, wysklepione, z wąskimi palcami, palce środkowe są nieco dłuższe
- Wilcze pazury nie są pożądane
Okrywa włosowa łajki zachodniosyberyjskiej jest gęsta, szorstka i prosta o wełnistym podszerstku. Głowa i uszy są pokryte krótszą, również gęstą i bardziej miękką w dotyku sierścią. Włos na ramionach i szyi jest dłuższy niż na ciele, tworząc kołnierz, a na kościach policzkowych boczne
wąsy. U samców sierść na kłębie jest dłuższa. Kończyny pokryte krótką, szorstką, gęstą sierścią, która jest nieznacznie dłuższa na tylnej stronie kończyn przednich. Między palcami występują dodatkowe włosy przypominające szczoteczkę. Ogon jest obficie pokryty prostymi i szorstkimi włosami, nieco dłuższymi na spodzie.
Łajka zachodniosyberyjska ma kilka różnych rodzajów umaszczeń, może być:
- Szara z czerwono-brązowym
- Czerwona z czerwonawo-brązowym
- Szara
- Czerwona
- Płowa
- Czerwonobrązowa we wszystkich odcieniach
- Czystej bieli
- W półkolorze, tj. biała z łatami dowolnego koloru, o którym mowa powyżej
Wszelkie odstępstwa od powyższych punktów powinny być uważane za wadę, a w szczególności:
- Brak grzebienia strzałkowego i wyraźnej potylicy
- Jasny kolor oczu
- Blada pigmentacja na nosie, wargach i powiekach
- Zgryz cęgowy po ukończeniu 6 lat
- Nisko osadzone, niemobilne uszy
- Łokcie skierowane do wewnątrz lub na zewnątrz
- Brak podszerstka, kołnierza płaszcza i bocznych wąsów (z wyjątkiem naturalnego zrzucania)
- Ogon zbyt długi lub zbyt krótki, nie dotykający pleców lub bioder
- Nieprawidłowy wzrost
Łajka zachodniosyberyjska – charakter
Łajka zachodniosyberyjska niewątpliwie cechuje się czułością i wiernością wobec tych, którym ufa, jednak niedoświadczony właściciel poszukujący zwierzaka domowego powinien prawdopodobnie wybrać inną rasę. Znana jest z tego, że bardzo chroni swoich ludzi i ich własność. Strzegąc posiadłości, najczęściej odstrasza intruzów swoim szczekaniem, ale istnieje możliwość agresji wobec ludzi i zwierząt, jeśli ich ostrzegawcze szczekanie nie zostanie wysłuchane.
Agresja wśród psów tej rasy może stać się prawdziwym problemem, szczególnie jeśli do stada dołączy nowy samiec, a członkowie stada poczują potrzebę zmiany hierarchii. Zwierzęta, które były razem wychowywane, nie powinny mieć problemów z wzajemną akceptacją.
Łajka zachodniosyberyjska – długość życia
Średnia długość życia dla tej rasy waha się między 12 a 15 lat. Warto pamiętać, że utrzymując naszego psa w dobrym zdrowiu, mamy znaczny wpływ na długość i komfort jego życia. Kluczem do zapewnienia jak najlepszych warunków są:
- Dobrze zbilansowana karma wysokiej jakości zawierająca wszystkie makro- i mikroelementy niezbędne do prawidłowego rozwoju,
- Profilaktyka obejmująca podstawowe szczepienia, a także dodatkowe, o których zadecyduje lekarz weterynarii, biorąc pod uwagę indywidualne ryzyko ekspozycji na dany patogen,
- Regularne badanie kału i stosowanie celowanej terapii przeciwpasożytniczej, jeśli stwierdzono zarażenie konkretnym pasożytem, gdyż aktualnie odchodzi się od profilaktycznego stosowania środków odrobaczających,
- Całoroczna profilaktyka przeciwko ektopasożytom, które niejednokrotnie są wektorem groźnych dla zdrowia chorób,
- Profilaktyczne wizyty u lekarza weterynarii i okresowe badania krwi.
Łajka zachodniosyberyjska – zdrowie
Łajki zachodniosyberyjskiej są uważane za jedne z najzdrowszych psów na świecie. Jako jedne z nielicznych ras były i są zdolne do przetrwania w surowym rosyjskim klimacie. W rasie zgłoszono dwie wady wrodzone, a ponieważ są to choroby dziedziczne, nie należy rozmnażać obciążonych nimi zwierząt. Należą do nich:
Wnętrostwo – charakteryzujące się zatrzymaniem jednego lub obu jąder w kanale pachwinowym, bądź w jamie brzusznej. Najczęściej stan ten jest diagnozowany na pierwszej wizycie u lekarza weterynarii. Rozwiązaniem jest zabieg chirurgiczny.
Przepuklina pępkowa – wada może wahać się od małej, redukowalnej przepukliny wielkości grochu, zawierającej tłuszcz, do znacznie dużej przepukliny, która zawiera narządy i jest wyraźnie widoczna. Leczeniem z wyboru jest zwykle chirurgiczna korekcja wady.
Łajka zachodniosyberyjska – pielęgnacja
Łajka zachodniosyberyjska znana jest z tego, że dość obficie zrzuca sierść, zatem pielęgnacja powinna przede wszystkich opierać się na codziennym szczotkowaniu.
Łajka zachodniosyberyjska – żywienie
Żywienie łajki zachodniosyberyjskiej nie różni się niczym innym od żywienia psów innych ras o podobnych rozmiarach. Na rynku istnieje wiele komercyjnych dobrze zbilansowanych karm, które świetnie pokrywają zapotrzebowanie bytowe u tej rasy. Przy wyborze odpowiedniej karmy warto skonsultować się z hodowcą i uzyskać informację jaką karmą szczeniak był wcześniej karmiony, gdyż nie należy zapominać, że każda zmiana pokarmu powinna odbywać się stopniowo. Zwykle ten proces powinien trwać około 5 dni.
Łajka zachodniosyberyjska – szkolenie i wychowanie
Choć z pewnością nie jest to najłatwiejszy pies na świecie do szkolenia, doświadczeni trenerzy, którzy są konsekwentni i stosują różnorodne metody treningu, mogą uzyskać dobre wyniki nawet z najbardziej upartą łajką zachodniosyberyjską. Podczas szkolenia na świeżym powietrzu, jeśli pojawi się okazja do polowania, rasie tej będzie bardzo trudno zignorować chęć pogoni. Podobnie, jeśli nie ma ona ochoty na wykonanie zadania lub uzna, że zna lepszy sposób jak je wykonać, będzie w tym przypadku ciężko w sprawie posłuszeństwa wobec swojego trenera. Ta niezależna passa może sprawić, że będzie wymagającą rasą do trenowania, jednak przy odpowiednim wysiłku i zaangażowaniu, zyskanie posłusznego i wiernego towarzysza jest jak najbardziej możliwe.
Łajka zachodniosyberyjska – szczeniaki i hodowla
Kiedy już zdecydujemy się na wybór tej konkretnej rasy, warto wybrać sprawdzoną hodowlę. Najlepiej zasięgnąć opinii osób, które już są posiadaczami łajki zachodniosyberyjskiej, bowiem one będą wiedziały najwięcej na ten temat. Należy wystrzegać się ofert, w których widnieje nagłówek “za darmo”, gdyż z pewnością mamy wtedy do czynienia z pseudohodowlą. Z pomocą przyjdą również fora internetowe zrzeszające opiekunów, strona Polskiego Związku Kynologicznego, a także lekarz weterynarii czy behawiorysta.
Szczenię trafia do naszego domu najczęściej w wieku 8- 9 tygodni. W tym wieku jest już odsadzone od matki i posiada pierwsze umiejętności społeczne. Dobry hodowca nie dopuści do tego, aby szczeniak został wydany do adopcji wcześniej, ponieważ ominie go bardzo ważny okres socjalizacji, co z pewnością wpłynie na jego dobrostan emocjonalny w późniejszym czasie. W momencie odbioru powinien mieć już za sobą pierwsze szczepienie przeciwko chorobom zakaźnym, a także być odrobaczony.
Dobrym rozwiązaniem jest przygotowanie listy pytań, na które każdy profesjonalny hodowca powinien udzielić nam odpowiedź. Warto zapytać o:
- Rodzaj karmy, jaką szczeniak jest karmiony i częstotliwość podawania,
- Aktywność szczeniaka w ciągu dnia i w nocy,
- Naukę czystości,
- Temperament rodziców,
- Chipowanie,
- Odbyte wizyty u lekarza weterynarii i ewentualne problemy zdrowotne,
- Terminy kolejnych szczepień.
Łajka zachodniosyberyjska – ile kosztuje?
Cena szczeniaka z rodowodem waha się w granicach 3500-5500 zł. Szczenię bez rodowodu będzie odpowiednio tańsze. Miesięczny koszt utrzymania dorosłej łajki zachodniosyberyjskiej wynosi 250-700 zł, w zależności od rodzaju karmy, jaką będzie spożywała i uczestnictwa w szkoleniach.
Warto zaznaczyć, że decydując się na zakup musimy być przygotowani również na dodatkowe koszty związane z wizytami u lekarza weterynarii, zarówno profilaktycznymi, jak i w razie wystąpienia choroby. Ważnym aspektem jest również wykonanie zabiegu kastracji u psów i suczek, które nie zostaną psami hodowlanymi. Cena kastracji samca waha się w granicach 350-450 zł, a kastracji samicy 500-850 zł w zależności od wagi, jaką osiągnie w dniu zabiegu i rodzaju znieczulenia.
Łajka zachodniosyberyjska – historia rasy, ciekawostki
Mianem łajek określa się ogólnie pewien typ szpica myśliwskiego, rozpowszechnionego w Rosji. Łajka zachodniosyberyjska została ukształtowana poprzez skrzyżowanie blisko spokrewnionych chantejskich i mansejskich odmian łajki z psami rosyjskimi myśliwymi z północnego Uralu i zachodniej Syberii. Nazwa “łajka” pochodzi od rosyjskiego słowa “lajat”, czyli szczekać. Kiedyś psy te miały wszechstronne zastosowanie i używano ich zarówno w myślistwie, jak i jako psy stróżujące, a także pociągowe. Popularność zdobyły przez smutną historię suki o imieniu Łajka, którą Rosjanie wysłali w 1957 roku w Kosmos, skąd nigdy nie wróciła na Ziemię. Choć nie miała ona nic wspólnego z tą rasą, gdyż należała do mieszańców, jej imię już zawsze będzie kojarzone z tą grupą psów.
Łajka zachodniosyberyjska – dla kogo?
Rasa ta może okazać się zbyt trudna dla niedoświadczonego właściciela. Decydując się na zakup łajki zachodniosyberyjskiej musimy pamiętać, że jest to pies wymagający ogromnej dawki ruchu. Jeśli to tylko możliwe, należy zabierać ją ze sobą na wędrówki, bieganie i polowania, aby przy każdej okazji spalić energię. Oczywiście właściciel nie musi być obowiązkowo myśliwym, jednak zdecydowanie musi należeć do osób prowadzących aktywny tryb życia. Łajka zachodniosyberyjska tworzy głębokie więzi ze swoim właścicielem i rodziną. Chociaż wykazuje się ostrożnością z stosunku do dzieci, zaleca się nadzór, w szczególności, jeśli chodzi o małe dzieci. Warto pamiętać, że łajka może być agresywna w stosunku do innych psów, zwłaszcza tych tej samej płci. Ponadto ich silne instynkty drapieżne mogą generować problemy z innymi zwierzętami, takimi jak koty i króliki. Z racji tego należy przemyśleć chęć posiadania tej rasy, jeśli w domu obecne są również inne zwierzęta. Łajka zachodniosyberyjska, z uwagi na potrzebę ruchu, nie nadaje się do mieszkania w bloku. Dom z ogródkiem będzie dla niej najlepszą opcją.
