Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Terytorialność
Linienie
Kontakt z innymi psami
Kontakt z kotami
Kontakt z dziećmi
Nie daj się zwieść. To nie jest Gremlin Gizmo. To tylko Gryfonik belgijski, czyli mały, przyjacielski i łagodny piesek, który zachwyca swym nietuzinkowym wyglądem i jednocześnie rozkochuje w sobie całą rodzinę. Jeżeli nie masz doświadczenia w psich sprawach, to ta rasa idealnie nadaje się na pierwszego sierściucha. Dla gryfonika nie ma znaczenia, czy masz duży dom, czy mieszkasz w bloku, czy lubisz jeździć na rowerze, czy wolisz drzemki przy telewizorze. Ten uroczy gremlin potrzebuje od Ciebie tylko miłości, odrobinę zabawy i oczywiście psich chrupek.
Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Terytorialność
Linienie
Kontakt z innymi psami
Kontakt z kotami
Kontakt z dziećmi
Gryfonik belgijski według klasyfikacji FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) jest zaliczany do grupy psów do towarzystwa, zakwalifikowany w sekcji małych psów belgijskich, podsekcja gryfoników, typ dogowaty. Rasa nie podlega próbom pracy.
Jak wygląda gryfonik belgijski? Psy opisywanej rasy są małych rozmiarów. Zarówno samce, jak i samice osiągają w kłębie do 28 cm i ważą do 6 kg. Postawa gryfonika jest dumna i mocna. Jego głowa jest stosunkowo duża w porównaniu do tułowia, z ludzkim wyrazem pyszczka. Nos czarny, kufa krótka, oczy szeroko rozstawione, duże, okrągłe i bardzo ciemne. Żuchwa jest wygięta ku górze, a cechą charakterystyczną gryfoników jest przodozgryz. Uszy są małe, osadzone wysoko, noszone pół-uniesione. Sylwetka belgijczyka jest nieco kwadratowa, co sprawia wrażenie małego ale mocnego tułowia. Ogon osadzony wysoko, nie jest zakręcony.
Szata gryfonika belgijskiego jest szorstkowłosa z podszerstkiem. Sierść jest krótka, nieco falista. Włos na głowie jest dłuższy, niż na tułowiu, jednak nad oczami jest najdłuższy. Umaszczenie tych gremlinów może być czarne, z dopuszczalnym podpalaniem na kończynach przednich i tylnych, łopatkach, łapach, klatce piersiowej, nad oczami, wewnątrz uszu, poniżej ogona i dookoła odbytu.
Wady w wyglądzie, które eliminują gryfonika z hodowli to:
Gryfonik belgijski charakteryzuje się przyjaznym i sympatycznym usposobieniem. Ten mały gremlin bardzo silnie przywiązuje się do swojej rodziny i jest jej najlepszym przyjacielem. Z tego względu, gryfoniki nie lubią samotności. Jeżeli spędzasz wiele godzin poza domem, musisz zapewnić swojego sierściuchowi drugiego towarzysza.
Te czarne gremliny są wulkanem energii, zwłaszcza w szczenięcym okresie. Uwielbiają spędzać czas na świeżym powietrzu, biegając po ogrodzie i bawiąc się ze swoimi właścicielami. Dorosłe gryfoniki stają się troszkę bardziej stonowane, jednak nigdy leniwe. Belgijczyki potrafią cały dzień spędzić przeplatając drzemki na kolanach opiekuna, z różnymi aktywnościami. Jest to rasa zdecydowanie łagodna, która unika konfliktów. Akceptuje inne zwierzęta domowe i uwielbia dzieci.
Gryfoniki są bardzo bystre, szybko się uczą i łatwo przystosowują do nowych warunków. W przeciwieństwie do innych małych ras, nie są hałaśliwe, co jest atutem dla osób mieszkających w bloku i ich sąsiadów. Jest to rasa odpowiednia do każdych warunków mieszkaniowych, zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i osób starszych.
Jak większość małych ras, gremliny należą do długowiecznych psów. Długość życia gryfonika belgijskiego waha się od 11 do 14 lat, jednak jest to cecha osobniczo zmienna i zależy od wielu aspektów. Jeżeli chcesz, aby twój sierściuch dożył swojej starości, zwróć uwagę na odpowiednie warunki jego utrzymania:
Gryfonik belgijski to rasa brachycefaliczna, więc jest predysponowany do kilku schorzeń. Do najczęstszych należą choroby oczu, takie jak nadmierne łzawienie i podrażnienie, dlatego w pielęgnacji tak ważne jest przycinanie włosów w tej okolicy. Dodatkowo, biorąc pod uwagę płytkość osadzenia siekaczy, zabawki naszego sierściucha nie powinny być zbyt twarde, a zabawy typu “przeciąganie” są całkowicie zabronione.
Do innych przypadłości opisywanej rasy, można zaliczyć dwurzędowość rzęs, wypadanie rzepki, dysplazję stawów biodrowych, alergie skórne oraz problemy oddechowe i kardiologiczne. Jednak mimo wszystko, gryfonik to rasa długowieczna. Dobrze znosi zimno, jednak ze względu na budowę kufy, upały mogą stanowić zagrożenie dla życia tego psa. W cieplejsze dni warto ograniczyć aktywności do minimum, zapewnić zacienione miejsce do odpoczynku i stały dostęp do świeżej i chłodnej wody.
Pielęgnacja gryfonika jest bardzo prosta. Ze względu na szorstkowłosą okrywę, jego włos nie wypada. A więc podstawą pielęgnacji jest trymowanie czworonoga co 2-3 miesiące. Można to robić samodzielnie lub u wykwalifikowanych groomerów. Usuwanie martwych włosów jest niezbędne, w celu zachowania zdrowego wyglądu szaty.
Kąpiele powinniśmy ograniczyć do minimum, aby zapobiegać usuwania sebum ze skóry, które stanowi naturalną ochronę przed podrażnieniem. Należy także pamiętać o regularnym kontrolowaniu uszu, obcinaniu pazurków, myciu zębów oraz czyszczeniu bruzdy koło nosa.
Gryfoniki bardzo lubią jeść. To ich trzecia ulubiona czynność, zaraz po spaniu i zabawie. Z tego względu, bardzo ważna jest odpowiednia ilość karmy i ruchu. Najlepiej sprawdzi się tutaj karma dla psów małych ras. Ze względu na częste alergie, warto od szczeniaka serwować produkty bezzbożowe, hipoalergiczne.
Możesz także samodzielnie przygotowywać posiłki swojemu gremlinowi. W tym celu powinieneś bliżej zapoznać się z dietą BARF, która polega na serwowaniu sierściuchowi posiłków jak najbardziej zbliżonych do naturalnego pożywienia ich dzikich przodków, czyli surowe mięso, ryby, owoce, warzywa, produkty pochodzenia zwierzęcego.
Gryfoniki belgijskie są bardzo inteligentne i chętne do współpracy, dlatego ich szkolenie przebiega szybko i sprawnie. Nie zmienia to jednak faktu, że podstawowa tresura powinna rozpocząć się od najmłodszych lat. Wychowanie powinno być wspierane smakowitymi bodźcami, a samo szkolenie nie powinno być zbyt oschłe.
Możesz zająć się wychowaniem swojego sierściucha samodzielnie lub zasięgnąć porady u wyspecjalizowanych behawiorystów, którzy podczas zajęć teoretycznych i praktycznych pokażą Ci, w jaki sposób obchodzić się z opisywaną rasą.
Gryfonik brukselski jest w naszym kraju dużo bardziej popularny, niż belgijski, jednak nie powinieneś mieć problemu ze znalezieniem dobrej hodowli. Wybór hodowli to pierwszy, a zarazem najważniejszy krok w kierunku posiadania psa. Sprawdź, czy wybrane miejsce jest zarejestrowane w ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce). Tylko na tej podstawie zyskasz psa z rodowodem. Dodatkowo opisywany gryfonik jest podatny na kilka chorób genetycznych, których jesteśmy w stanie uniknąć tylko dzięki odpowiedzialnemu podejściu hodowcy do prowadzonego interesu.
Nie daj się skusić atrakcyjnym cenom oferowanym przez pseudohodowców, którzy sprzedają szczeniaki bez rodowodu. Jest to w Polsce nielegalne, a niestety coraz częściej spotykany w przypadku różnych ras. Ze względu na małą popularność gryfonika belgijskiego, możesz nie mieć tego problemu, jednak zawsze należy być czujnym i dokładnie prześwietlić wybraną hodowlę.
Ile kosztuje hodowlany gryfonik belgijski? Cena waha się od 2500 do 3500 złotych, jednak są to jedynie uśrednione wartości. Ostateczna cena zależy od płci, umaszczenia, wieku i renomy hodowli.
Jeżeli nie jesteś w stanie wydać takiej kwoty na szczeniaka, możesz poszukać organizacji zajmującej się szukaniem rodzin zastępczych dla porzuconych lub zaniedbanych psów. W zamian za opiekę i miłość, możesz przygarnąć czworonoga za darmo. Pamiętaj także, że wokół nas znajduje się wiele schronisk, w których setki psów czekają do adopcji.
Koszt utrzymania gryfonika belgijskiego wynosi około 250 złotych. Kwota ta waha się, ze względu na rodzaj karmu, sposób żywienia, częstość wizyt u groomera i zdrowotność sierściucha.
Drzewo genealogiczne gryfoników nie jest do końca poznane. Najprawdopodobniej wszystkie trzy odmiany: gryfonik belgijski, brukselski i brabancki wywodzą się od pinczera małpiego. Rasa wykorzystywana była do tępienia gryzoni i pilnowania koni.
W Belgii rasa ta początkowo towarzyszyła biedniejszym mieszkańcom na gospodarstwach. Jednak ich nietuzinkowy wygląd wkrótce został dostrzeżony przez dworne damy. Właśnie tak gryfonik trafił do majętnych posiadłości i królewskich pałaców.
W 1880 roku powstał pierwszy klub miłośników rasy. Z czasem hodowcy, chcąc poprawić wygląd gryfoników, zaczęli mieszać je z terierem irlandzkim, yorkshire terrier, cavalierem king charles spanielem i mopsem. Właśnie tak doszło do powstania różnych odmian tej grupy psów. W 1883 roku, w Brukseli, odbyła się pierwsza wystawa, na której pojawił się belgijczyk – żółto rudy piesek, który podbił serce angielskiego sędziego i pokrył jego suczkę. Tak powstał Fox, którego uważa się za założyciela linii hodowlanej wszystkich odmian gryfoników.
W 1885 roku rasa zaistniała w Anglii, natomiast w 1898 roku została uznana przez angielski Kennel Club. Aż do II wojny światowej gryfoniki cieszyły się ogromną popularnością, jednak obecnie ich utrzymaniem zajmują się tylko znawcy rasy. Pomimo faktu, że wszystkie gryfoniki są odmianą tej samej rasy, to jednak mają oddzielne wzorce. W hodowlach krzyżuje się je ze sobą, dlatego w jednym miocie możemy mieć szczeniaki kilku odmian.
Gryfonik belgijski jest to zdecydowania rasa dla każdego. Nie ma znaczenia, czy mieszkasz w domu z dużym ogrodem, czy w bloku, czy masz dzieci lub inne zwierzęta, czy lubisz sporty, a może preferujesz spacery i odpoczynek w salonie. Ten uroczy gremlin dostosuje się do każdych warunków. Dodatkowo jego szkolenie i wychowanie nie wymaga zbyt dużego doświadczenia. Jeżeli szukasz przyjaciela, który nie jest nadto wymagający, to gryfonik jest dla Ciebie.
ZALETY:
WADY:
Autor
Redakcja RankingKarm.pl