Barbet – francuski brodacz

Barbet – wygląd i opis rasy

• Rozmiar 52-66 cm
• Sierść kędzierzawa, gęsta, długa
• Długość życia 13-15 lat
• Waga 14-28 kg

Barbet – wzorzec rasy

Barbety według klasyfikacji FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) kwalifikują się do grupy psów aportujących, płochaczy i psów dowodnych. Jest to rasa psów myśliwskich, przeznaczona do polowania, wyszukiwania i aportowania ptactwa. Barbety podlegają próbom pracy i są bardzo rzadko spotykane.

Jak wyglądają Barbety? Są to psy średniej wielkości, samce osiągają od 57 do 66 cm wysokości i ważą do 28 kg, samice natomiast mierzą od 52 do 62 cm i osiągają do 23 kg. Najbardziej charakterystycznym elementem tej rasy jest ich kędzierzawa lub falująca, gęsta i długa sierść, która wpływa na ich wysoką odporność na warunki środowiskowe. Wyróżniamy kilka typów umaszczenia z dopuszczalnymi jasnymi łatami:

• Czarne
• Szare
• Brązowe
• Płowe
• Piaskowe
• Białe

Głowa Barbeta jest szeroka i zaokrąglona, kufa krótsza od czaszki, a na pysku widnieje charakterystyczna gęsta broda. Możemy zaobserwować duży czarny nos, pigmentowane grube wargi oraz okrągłe, ciemnobrązowe oczy. Uszy są nisko osadzone, długie, szerokie i płaskie. Grzbiet opisywanej rasy jest dobrze zaznaczony, lędźwie wysklepione, krótkie i mocne. Natomiast klatka piersiowa charakteryzuje się dużą pojemnością i jest bardzo szeroka. Kończyny są silnie umięśnione, śródstopie pionowe, a łapa stosunkowo duża i okrągła. Ogon jest długi, nisko osadzony, z haczykiem na końcu.

Osobniki z wyraźnymi wadami fizycznymi lub zaburzeniami charakteru powinny być dyskwalifikowane z hodowli. Do najpoważniejszych dysfunkcji standardu rasy należy agresja i lękliwość.

Barbet – charakter

Barbety należą do grupy sympatycznych członków rodziny. Są bardzo wesołe, pogodne i oddane, a jednocześnie łagodne i pełne opanowania. Szybko przywiązują się do swoich właścicieli i są bardzo ufne, więc raczej nie sprawdzą się w roli obrońcy terytorium domowego. Dobrze dogadują się zarówno z dziećmi, jak i innymi domowymi zwierzętami. Te sierściuchy potrzebują dużo miłości i uwagi, na ogół źle znoszą samotność i odrzucenie.

Opisywana rasa szybko się uczy i nie sprawia problemów. Nada się zarówno dla osób mieszkających w dużym domu z ogrodem, jak i w bloku, pod warunkiem zapewnienia mu odpowiedniej dawki ruchu w ciągu dnia. Nie zapominaj, że jest to rasa myśliwska, więc odpowiednie szkolenie jest niezbędne do ułożenia tak żywiołowego i temperamentnego charaktery. Dodatkowo na spacerach powinieneś uważać na wodę, ponieważ każda kałuża jest celem tego brodacza. Barbety, dzięki swojemu usposobieni, wykorzystywane są do pracy z niewidomymi i jako psy terapeutyczne.

Ten francuski pies wodny podlega próbom pracy. Polega to na corocznym udziale w konkursie organizowanym przez Polski Związek Łowiecki, który ma na celu sprawdzenie umiejętności psów myśliwskich. Psy różnych ras sprawdzane są w kilkunastu próbach, podczas których sędziowie oceniają ich umiejętności wrodzone i nabyte.

Barbet – długość życia

Długość życia Barbeta waha się od 13 do 15 lat. Należy jednak pamiętać, że jest to cecha osobnicza zmienna, zależna od warunków utrzymania i zaangażowania właściciela. Jeżeli chcesz, aby twój brodacz cieszył się długowiecznością, zwróć uwagę na kilka kwestii:

• Jakość i renoma wybranej hodowli
• Szczepienia i odrobaczenia
• Warunki utrzymania
• Odpowiednią dawkę ruchu
• Prawidłowo zbilansowaną dietę
• Poprawną pielęgnacje
• Regularne wizyty u weterynarza
• Kontrolne badania krwi i moczu, zwłaszcza u starszych osobników

Barbet – zdrowie

Światowa populacja Barbetów jest nieduża, co wiąże się z trudnościami w wykryciu typowych schorzeń dla opisywanej rasy. Można stwierdzić, że są to osobniki stosunkowo zdrowe, bez ryzyka obciążeń chorobami genetycznymi. Warto jednak zadbać o regularne wizyty u weterynarza, jak w przypadku każdej innej rasy. Szybka diagnoza wiąże się z lepszym rokowaniem i mniejszymi kosztami leczenia.

W związku z gęstą sierścią opadającą na oczy, Barbety bardzo często mogą cierpieć z powodu podrażnienia lub zapalenia narządu wzroku. Dlatego tak ważna jest pielęgnacja ich okrywy i dbanie o jej odpowiednią długość. Wskazane są również kontrolne prześwietlenia w kierunku dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Niewielka populacja wpływa na wąską i mało zróżnicowaną pulę genetyczną, co negatywnie odbija się na zdrowotności tych psów i stanowi poważne zagrożenie dla opisywanej rasy.

Barbety są odporne na zimno i wilgoć, jednak niezbyt dobrze znoszą upały. Dlatego w cieplejsze dni, bardzo ważne jest zapewnienie naszemu psu stałego dostępu do świeżej i czystej wody oraz schronienia przed słońcem. Powinniśmy także ograniczyć długość spacerów i unikać szczytowych temperatur.

Barbet – pielęgnacja

Długa, kędzierzawa i gęsta sierść Barbeta wymaga starannej pielęgnacji. Pies ten nie linieje, ale ze względu na tendencje do tworzenia kołtunów, powinien być wyczesywany co najmniej dwa razy w tygodniu, ze szczególną uwagą na brzuch, wewnętrzną stronę ud, miejsca za uszami, brodę i okolicę głowy. Do tej czynności powinniśmy używać szczotki typu pin brush – czyli szczotka szpilkowa lub pudlówki – czyli grzebienia o szerokim rozstawieniu ząbków oraz nożyczek do wycinania kołtunów. Ważne jest także, aby po każdym spacerze przejrzeć pupila, czy nie przyniósł ze sobą do domu gałęzi lub liści, zaplątanych w sierści.

Kąpiele ograniczamy do sytuacji koniecznych, pamiętając o starannym wyczesaniu psa przed jego zamoczeniem. Jeżeli planujesz zostać właścicielem Barbeta, musisz wiedzieć, że tych psów nie należy golić ani trymować. Psa strzyżemy raz w roku jednakowo na całym ciele, tak aby nie zaburzyć linii sylwetki. Sierść tego brodacza jest jego naturalną ochroną i osiąga długość około 13 cm. Zbyt krótka okrywa stanowi zagrożenie przed wysokimi i niskimi temperaturami, natomiast zbyt długa plącze się i może spleśnieć.

Ważnym punktem pielęgnacyjnym Barbetów są ich uszy, które mają tendencję do zarastania, co zaburza wentylację i przyczynia się do powstawania stanów zapalnych. Zatem regularnie kontroluj stan ich owłosienia i usuwaj nadmiar u weterynarza lub psiego fryzjera. Musimy także pamiętać o podstawowych czynnościach, takich jak mycie zębów i obcinanie pazurków.

Barbet – żywienie

Żywienie Barbeta nie odbiega od standardów. Tak jak w przypadku każdej innej rasy, psom należy zapewnić odpowiednią dietę, zbilansowana pod względem ich osobicznych potrzeb, zależnych od: wieku, aktywności i kondycji zdrowotnej. Szczególna uwagę powinniśmy skupić na karmieniu szczeniaka, ponieważ jakiekolwiek niedobory w okresie wzrostu i dojrzewania, mogą negatywnie odbijać się na stanie zdrowia naszego psa.

Na rynku istnieje szereg komercyjnych karm suchych i mokrych, dla maluszków i dorosłych lub osobników z różnymi schorzeniami. Jeżeli nie jesteś pewien, który produkt wybrać, poradź się swojego weterynarza. Pamiętaj również o odpowiednich przysmakach, którymi będziesz wynagradzał sierściucha podczas nauki i w życiu codziennym.

Jeżeli jednak wolisz samodzielnie przygotowywać posiłki dla swojego pupila, powinieneś zapoznać się z filozofią BARF. Dieta ta opiera się na surowym mięsie i produktach odzwierzęcych, tak aby w jak najbliższy sposób odzwierciedlić dietę dzikich przodków tego gatunku. Ten rodzaj karmienia wymaga specjalistycznej wiedzy i doświadczenia. Jeżeli nie czujesz się pewnie w tej dziedzinie, możesz zgłosić się do dietetyków weterynaryjnych, którzy stworzą dietę przygotowaną specjalnie pod twojego sierściucha.

Barbet – szkolenie i wychowanie

Wychowanie Barbeta nie powinno nikomu sprawić trudności. Są to psy bardzo inteligentne, szybko się uczą i są posłuszne swoim właścicielom. Jak w przypadku każdej rasy, szkolenie powinno się zacząć od najmłodszych lat. To właśnie wtedy szczeniak jest najbardziej podatny na tresurę.

Pomimo łatwości w wychowaniu Barbeta, nie powinniśmy bagatelizować szkolenia. Musimy pamiętać o myśliwskiej naturze tej rasy, która nieopanowana przysporzy wiele problemów. Możesz skorzystać z wyspecjalizowanych behawiorystów, którzy przekażą Ci najważniejsze informacje praktyczne i teoretyczne związane z “obsługą” twojego psa. Zajęcia odbywają się grupowo lub indywidualnie, w zależności od preferencji właściciela i charakteru pupila.

Praca z treserem to połowa sukcesu, nie zapominajmy o codziennej, indywidualnej praktyce i nagradzania sierściucha za postępy w nauce. Szkolimy nie tylko psa, uczymy się siebie wzajemnie i budujemy zaufanie. Prawidłowo ułożony sierściuch stanie się prawdziwym przyjacielem rodziny.

Barbet – szczeniaki i hodowla

Barbety cieszą się skromną popularnością. W Polsce obecnie funkcjonuje raptem kilka hodowli. Dlatego czas oczekiwania na szczeniaka może być bardzo długi. Warto jednak poczekać i nie dać się skusić na rzekomego barbeta z pseudohodowli – bez rodowodu.

Przed wyborem hodowli sprawdź jej przynależność do ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce) i opinie na jej temat. Upewnij się, że właściciel stawia dobro swoich piesków, ponad biznes. Dopytaj o stan zdrowia rodziców, poprzednie mioty, niezbędne dokumenty i wizyty u weterynarza.

Barbet – cena

Ile kosztuje hodowlany szczeniak Barbet? Cena wynosi około 4000 zł. Pamiętaj jednak, że sam zakup to nie wszystko. Musisz uwzględnić koszty utrzymania tego psa, które wahają się w granicach 200 – 300 zł w zależności od wieku, stanu zdrowia sierściucha i karmy.

Cena opisywanej rasy jest wysoka ze względu na małą popularność tych osobników. Jeżeli zatem nie jesteś w stanie wydać takiej kwoty, zastanów się nad adopcją. Pamiętaj że w twojej okolicy znajduje się schronisko, w którym dziesiątki psów czekają na nowy dom, wypełniony miłością i ciepłem. Możesz stać się właścicielem jednego z nich, całkowicie za darmo.

Barbet – historia rasy, ciekawostki

Korzenie tego psa wywodzą się z Afryki, skąd najprawdopodobniej z Arabami trafiły do Francji w XVI wieku. Barbety swoją nazwę zawdzięczają Jacques du Fouilloux, który zauroczony ich sierścią, od francuskiego słowa berbe okrzyknął je psami z brodą na pysku. Sierściuchy te towarzyszyły swoim właścicielom na gospodarstwach i w trakcie polowań, głównie na ptactwo.

Do końca XIX wieku pod hasłem barbet, kryła się grupa psów, a nie jedna konkretna rasa. To właśnie wtedy, przedstawicieli tego zbioru krzyżowano ze sobą i w ten sposób powstały psy w typie Gryfona i nasze opisywane Barbety. Pod koniec XIX wieku powstał pierwszy standard rasy na podstawie jednego osobnika – Pilote. W 1885 roku Thug i Plock – pierwsze oficjalne barbety pojawiły się na wystawie psów w Paryżu, gdzie uklasyfikowały się w grupie wyżłów długowłosych i barbetów.

Zarówno I i II Wojna Światowa spowodowały znaczną utratę liczebności opisanej rasy. Wówczas na świecie istniały tylko dwie hodowle na południu Francji – w Dordogne i Graveson. W połowie XX wieku, na farmie braci Ayme, istniała ostatnia linia Barbetów. Jednak wkrótce wszczęto powolny proces odzyskiwania rasy. Do 1986 roku rasa należała do grupy wyżłów i psów gończych, jednak pod koniec lat 80. XX wieku wprowadzono pudle, co wpłynęło na znaczne zmiany w wyglądzie i cechach rasy. Obecnie wyróżniamy dwie linie psów: w starym typie lub w typie pudla.

Pierwszym przedstawicielem opisywanej rasy w Polsce była Ratafia pochodząca z hodowli Poppenspaler’s. Natomiast pierwszą użytkową suką była Ottavia, która wydała potomstwo w połowie 2006 roku. Obecnie liczebność rasy na świecie wynosi około 3000 osobników, a w Polsce raptem 150. Barbety głównie występują w USA, Kanadzie i Europie. Mała populacja rasy i jej znacznie rozproszenie negatywnie wpływa na pulę genetyczną.

• Krąży błędna teoria, że Barbety pochodzą od Pudli
• Z nazwą tej rasy wiąże się kilka francuskich powiedzeń, na przykład “Podążać za kimś jak barbet” i “Być brudnym jak barbet”

Barbet – dla kogo?

Barbet jest psem towarzyskim i żywiołowym. Potrzebuje dużo miłości i zainteresowania, a jednocześnie odpowiedniej dawki ruchu. Jeżeli jesteś osobą, która kocha wszelkiego rodzaju aktywności ruchowe i nie spędza całego dnia w pracy lub na kanapie przed telewizorem – ta rasa jest zdecydowanie dla Ciebie. Dzięki łatwości w szkoleniu, nie musisz mieć większego doświadczenia z psami. Co więcej, Barbet bez problemu dogada się z innymi zwierzętami i skradnie serce każdego domownika.

ZALETY:

• Towarzyski i rodzinny
• Akceptuje inne zwierzęta
• Szybko się uczy
• Kocha dzieci
• Może być w domu lub w mieszkaniu

WADY:

• Wymagająca pielęgnacja
• Potrzebuje dużo ruchu
• Mało popularna rasa
• Długi czas oczekiwania za szczeniakiem
• Wysoka cena

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Shar pei – pomarszczony pies z Chin

Wilczak Czechosłowacki – wilczy morderca czy przyjaciel człowieka?

Labrador retriever – biszkoptowy przyjaciel rodziny

Golden Retriever – złocisty przyjaciel człowieka

Basenji – zaskakujący pies faraonów

Adopcja psa ze schroniska – porady i najważniejsze informacje