Fiński lapphund – stróż reniferów 

Fiński lapphund – wygląd i opis rasy

• Rozmiar 41-52 cm
• Sierść gęsta i długa
• Długość życia 12-14 lat
• Waga 15-24 kg

Fiński lapphund – wzorzec rasy

Fiński lapphund według klasyfikacji FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) kwalifikuje się do grupy szpicy i psów pierwotnych, w sekcji nordyckich psów stróżujących i pasterskich. Rasa nie podlega próbom pracy.

Jak wygląda fiński lapphund? Psy opisywanej rasy są średniej wielkości, o mocnej budowie. Głowa lapphunda jest szeroka, z czarnym nosem i mocną żuchwą zaopatrzoną w nożycowy zgryz. Oczy ciemnobrązowe, owalne, z łagodnym i przyjacielskim wyrazem. Uszy średniej wielkości, trójkątne, stojące, chociaż zdarzają się także pół stojące. Tułów lapinkoira jest mocno umięśniony, klatka piersiowa głęboka z wysklepiony żebrami. Ogon wysoko osadzony na zadzie, średniej długości, zakończony haczykiem. W ruchu zwinięty, w spoczynku może zwisać.

Sierść lapphunda jest gęsta, długa i prosta, z miękkim i gęstym podszyciem. Włos na głowie i przednich kończynach jest krótszy. Wzorzec rasy dopuszcza wszystkie kolory, jednakże kolor podstawowy musi dominować. Umaszczenie inne, niż podstawowe, może pojawiać się na głowie, szyi, klatce piersiowej, ogonie, kończynach i brzuchu.

Oficjalny wzorzec rasy podaje listę wad, które mogą wpływać na ocenę psa lub całkowicie dyskwalifikować danego osobnika z hodowli:

• lekka głowa
• wiszące uszy
• nie samcze psy i nie sucze suki
• niewystarczający stop
• ogon noszony stale poniżej linii
• zbyt mocno lub zbyt słabo kątowane tylne kończyny
• brak podszycia
• płasko leżąca szata
• kędzierzawy włos okrywowy
• niewyraźny kolor podstawowy
• agresja lub nadmierna bojaźliwość
• przodozgryz lub tyłozgryz
• złamany ogon

Fiński lapphund – charakter

Fiński lapphund jest psem bardzo inteligentnym i żywiołowym. Cechuje się odwagą, sprytem i czułością w stosunku do rodziny, jednak na ogół przywiązuje się do jednego domownika . Z łatwością nawiązuje nowe kontakty i jest bardzo opiekuńczy w stosunku do dzieci. Lapinkoira uwielbia spędzać czas na łonie przyrody i czuje się doskonale w każdej rodzinnej aktywności. Jednak ze względu na swoją niezależność, potrafi dominować dlatego tak ważne jest szkolenie i socjalizacja już od pierwszych dni.

Pomimo ogromnej chęci do zabawy, lapphund jest spokojny i opanowany, a dzięki swoim zdolnościom adaptacyjnym, z łatwością odnajduje się w nowych sytuacjach lub miejscach. Rasa jest cicha i bez większych problemów dogada się z pozostałymi czworonożnymi domownikami.

Fińczyk jest bardzo inteligentny. Szkolenie nie sprawia mu problemów, a dzięki pozytywnemu nastawieniu do człowieka, współpraca przebiega szybko, sprawnie i przyjemnie. Jednak ze względu na wrodzony instynkt myśliwski i ogromne zamiłowanie do przyrody, podczas wychowania należy położyć największą nacisk na kontrolowanie tych popedów.

Fiński lapphund – długość życia

Długość życia fińskiego lapphunda waha się między 12 – 14 lat. I chociaż każdy właściciel sierściucha marzy o jego długowieczności, to należy pamiętać, że jest to cecha osobniczo zmienna.

Odpowiednia troska i regularne wizyty kontrolne u weterynarza mogą znacznie wydłużyć życie twojego czworonoga oraz poprawić jego komfort. Opisywany aspekt zależy w dużej mierze od genetyki, ale także odpowiednio zbilansowanej diety i stylu życia. Wszystko zaczyna się od wyboru hodowli, która w prawidłowy sposób prowadzi każdy miot oraz dba o reproduktorów. Nie można zapominać o regularnych odrobaczeniach i szczepieniach oraz wystarczającej dawce ruchu i pielęgnacji. W przypadku osobników starszych lub schorowanych kluczową rolę odgrywają badania krwi i moczu u weterynarza. Szybka diagnoza wiąże się z lepszym rokowaniem.

Fiński lapphund – zdrowie

Opisywana rasa charakteryzuje się wysoka zdrowotnością. Długość ich życia waha się między 12 – 14 lat, jednak sporo osobników wykracza poza te widełki. Lapphund jest psem bardzo odpornym i wytrzymałym. Podwójna sierść zapewnia mu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią oraz upałami. Podczas cieplejszy dni, należy jednak pamiętać o zapewnieniu naszemu czworonogowi zacienionego schronienia i stałego dostępu do miski ze świeżą, chłodną wodą.

Fińczyki mogą wykazywać skłonność do tycia, jednak odpowiednio zbilansowana dieta i wystarczająca ilość ruchu sprawią, że pies nie powinien przybierać na wadze. Do najczęstszych schorzeń opisywanej rasy należy progresywny zanik siatkówki (GPRA). Choroba ma podłoże genetyczne i polega na upośledzenia funkcji, a następnie zaniku fotoreceptorów w oku, co skutkuje stopniową utrata wzroku. Pierwsze objawy mogą pojawiać się już w wieku szczenięcym albo dopiero u seniorów. PRA jest nieuleczalne i nie powoduje bólu. Zapobieganie polega na wyborze odpowiedniej hodowli, która wykonuje testy genetyczne, sprawdzające obecność mutacji odpowiedzialnej za PRA. Dzięki badaniom, istnieje możliwość wyeliminowania z hodowli psów chorych i nosicieli, tak aby nie przekazać wady kolejnemu potomstwu.

Fiński lapphund – pielęgnacja

Pielęgnacja lapphunda nie jest skomplikowana. Chociaż jego bujna i gęsta sierść może sprawiać inne pozory, to wyczesywanie czworonoga dwa razy w tygodniu jest wystarczające. Kąpiele ograniczamy do minimum i stosujemy tylko w koniecznych sytuacjach używając do tego szamponów przeznaczonych dla psów długowłosych.

Należy także pamiętać o podstawowych aspektach higienicznych, do których należą kontrola uszu, mycie zębów, przycinanie pazurków. Są to czynności, bardzo często, nielubiane przez większość sierściuchów, ale fakt ten wynika tylko i wyłącznie z zaniedbania właściciela. Oswajanie z obcinaczkami do paznokci lub szczoteczką do zębów powinno pojawić się od pierwszych dni.  Dzięki temu jesteśmy w stanie uniknąć zbędnych wizyt u weterynarza z dorosłym psem, który panicznie boi się dotykania łapy lub pogryzieniami od prób wsadzanie palca do pyska.

Fiński lapphund – żywienie

Fiński lapphund nie jest wybredny, na ogół zje wszystko co mu serwujemy. Dlatego to w naszych rękach leży odpowiedzialność za prawidłowo zbilansowaną dietę. Na rynku występuje szereg karm komercyjnych, suchych i mokrych. Wybierając produkt powinniśmy przede wszystkim skupić się na jego składzie. Dobra karma, to taka, w której przewagę stanowi mięso, im jest go więcej, tym produkt jest bardziej wartościowy.

Jeżeli wolisz samodzielnie przygotowywać posiłki dla swojego czworonoga, powinieneś zapoznać się z filozofią BARF, która zakłada karmienie psa w sposób jak najbardziej zbliżony do jego dzikich przodków. W tym jadłospisie spotkamy głównie surowe mięso i produkty odzwierzęce oraz owoce i warzywa. Należy pamiętać o dodatkowej suplementacji, która stanowi szczególnie ważny aspekt u szczeniaków. Wszelkie niedobory negatywnie wpływają na rozwój i wzrost naszego pupila, a także mogą skutkować różnymi chorobami w życiu dorosłym.

Bez względu na to, czy wybierzemy karmy komercyjne, czy też samodzielne posiłki, powinniśmy dostosować dietę do stanu zdrowia i stylu życia psa. Posiłki powinny być serwowane zawsze po spacerze, w spokojnym miejscu. Jeżeli nagradzamy naszego sierściucha, to pamiętajmy, że smaczki nie powinny przekroczyć 10% dziennego jadłospisu.

Fiński lapphund – szkolenie i wychowanie

Fiński lapphund jest bardzo inteligentnym psem i szybko się uczy. Jego ciekawość i chęć współpracy z człowiekiem dodatkowo potęgują efekty szkolenia. To nie zmienia faktu, że socjalizacja i szkolenia powinny rozpocząć się już w pierwszych dniach życia. Szczeniaki są jak gąbka, chłoną wiedzę znacznie szybciej i traktują to jako formę zabawy. Dorosłego psa ze swoimi przyzwyczajeniami znacznie ciężej będzie ułożyć lub oduczyć pewnych nawyków.

Lapinkoira nadaje się zarówno jako towarzysz domu, jak i pies do sportów, czy stróżowania. Wiele osobników bardzo dobrze odnajduje się w obedience, agility czy tropieniu. Każda forma aktywności, będzie dla lapphunda atrakcyjna.

Mimo przyjacielskiego usposobienia, fińczyki mogą mieć problem z nowymi psami, zwłaszcza tej samej płci. I chociaż rasa ta nie wykazuje objawów agresji, czy bojaźliwość, nieprawidłowa socjalizacja może przyczynić się do nieufności w stosunku do nowych osób lub zjawisk.

Fiński lapphund – szczeniaki i hodowla

Ze względu na małą popularność opisywanej rasy w Polsce, możesz mieć problem ze znalezieniem hodowli, a terminy oczekiwania na szczeniaka mogą być bardzo długie. Jednak zawsze przy wyborze hodowli upewnij się, że jest to miejsce godne zaufania. Sprawdź czy wybrana jednostka należy do ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce). Upewnij się, że hodowca stawia dobro swoich czworonogów ponad walory zarobkowe, a maluchy w miocie są wyposażone w odpowiednie dokumenty, szczepienia i badania.

Omijaj szerokim łukiem pseudohodowle, które oferują szczeniaki za atrakcyjnie niskie ceny, jednak bez rodowodu. Takie miejsca zazwyczaj nie przykładają zbyt dużej wagi do wychowania i socjalizacji szczeniaka, a wymiana genów nie zawsze jest prawidłowa.

Fiński lapphund – cena

Ile kosztuje hodowlany szczeniak Fiński lapphund? Cena waha się od 5000 do 6000 zł i wpływa na nią mała ilość hodowli, a więc niewielka konkurencja na rynku oraz osiągnięcia wystawowe, płeć i renoma. Jeżeli nie jesteś w stanie wydać takiej kwoty na szczeniaka, możesz skontaktować się z  organizacją zajmującą się szukaniem rodzin zastępczych do adopcji. Pamiętaj także, że wokół nas jest mnóstwo schronisk, gdzie pieski różnych ras, w różnym wieku, czekają na swój nowy dom. W taki sposób możesz przygarnąć sierściucha całkowicie za darmo.

Koszt utrzymania dorosłego psa wynosi około 300 – 400 zł, w zależności od sposobu karmienia, stanu zdrowia i pielęgnacji. Zakup psa, jak i jego utrzymanie to ogromny wydatek, dlatego decyzja powinna być przemyślana i podjęta świadomie.

Fiński lapphund – historia rasy, ciekawostki

FIński lapphund pochodzi z Finlandii. Jego pierwotnym przeznaczeniem było pilnowanie stad reniferów, których hodowla stanowiła podstawową gałąź gospodarczą ludu Sami. W latach powojennych, ze względu na epidemie nosówki, liczebność psów zamieszkujących tereny Laponii zaczęła gwałtownie maleć. W związku z panująca sytuacją, hodowcy podejmowali próby zwiększenia populacji poprzez krzyżowanie fińskich i szwedzkich Lapphundów z psami na niedźwiedzie.

Pierwszy standard rasy został zatwierdzony przez fiński Kennel Club w 1945 roku pod nazwą lapońskiego psa pasterskiego, natomiast w 1950 roku powstał pierwszy wzorzec rasy. Opisywane czworonogi, aż do końca lat osiemdziesiątych, nie występowały poza rejonami Finlandii. Dopiero w 1988 roku pojawił się pierwszy amerykański miot, a w 1994 roku rasa została uznana przez United Kennel Club (UKC). W 1989 roku lapphund pojawiły się także w Wielkiej Brytanii, a kilka lat później w Australii i Kanadzie.

• Nazwa fiński lapphund została uznana oficjalnie dopiero w 1993 roku
• Obecnie rasa jest bardzo popularna w całej Finlandii, pełniąc rolę psa domowego do towarzystwa

Fiński lapphund – dla kogo?

Fiński lapphund jest odpowiednim psem dla aktywnych rodzin, które szukają towarzysza średnich rozmiarów. Dzięki przyjaznemu usposobieniu, inteligencji i chęci współpracy z człowiekiem jest to idealna rasa dla osób bez doświadczenia w psich sprawach. Lapphund sprawdzi się w każdych warunkach mieszkaniowych, zaakceptuje inne zwierzęta i zatroszczy się o twoje dziecko. Podsumowując, jest to doskonały kandydat na przyjaciela twojej rodziny.

ZALETY:

• Przyjacielski i oddany
• Opiekuńczy w stosunku do dzieci
• Dogaduje się z innymi zwierzętami
• Inteligentny, szybko się uczy
• Cichy
• Łatwo przystosowuje się do nowych sytuacji

WADY:

• Drogi
• Mało popularna rasa
• Wymaga więcej ruchu
• Linieje

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Szwedzki lapphund – pies pilnujący stada reniferów

Szpic fiński – narodowy pies Finlandii

Gończy fiński – łowca z północnej krainy

Shar pei – pomarszczony pies z Chin

Psy dla alergików – poznaj polecane rasy psów bez sierści i psy, które nie uczulają

Wilczak Czechosłowacki – wilczy morderca czy przyjaciel człowieka?