Kishu –  japoński pomnik przyrody

Kishu – wygląd i opis rasy

• Rozmiar 43-55 cm
• Sierść krótka i szorstka
• Długość życia 10-12 lat
• Waga 20-27 kg

Kishu – wzorzec rasy

Kishu według klasyfikacji FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) kwalifikuje się do grupy szpiców i psów ras pierwotnych, w sekcji szpicy azjatyckich i ras pokrewnych. Nie podlega próbom pracy.

Jak wygląda Kishu? Psy opisywanej rasy są średniej wielkości o mocnej budowie i dobrze rozwiniętej muskulaturze. Samce osiągają do 55 cm wysokości, samice do 46 cm i ważą do 27 kg. Rasę charakteryzuje szeroka głowa, z czarnym nosem o prostym grzbiecie i nożycowym zgryzem. Oczy małe, trójkątne, szeroko rozstawione o ciemniejszych kolorach. Uszy małe, trójkątne, stojące, lekko pochylone do przodu. Tułów Kishu jest mocny i zwarty, z wysokim kłębem, prostym grzbietem i szerokimi lędźwiami. Klatka piersiowa jest głęboka, a brzuch dobrze podciągnięty. Ogon osadzony wysoko, zwinięty i gruby. Włos Kishu jest szorstki i prosty, natomiast podszycie miękkie i gęste. Sierść jest dłuższa na policzkach i ogonie. Szpice występują w umaszczeniu białym, rudym lub sezamowym.

Do najczęstszych wad dyskwalifikujących psa z hodowli należą:

• Agresja lub nadmierna bojaźliwość
• Płochliwość
• Skrajny przodozgryz lub tyłozgryz
• Nie stojące uszy
• Wiszący ogon lub krótki ogon

Kishu – charakter

Kishu, pomimo swojej myśliwskiej natury, jest bardzo przyjacielska. To świetny pies pracujący, ale sprawdza się idealnie jako wierny, czuły i lojalny towarzysz domu. Te szpice bardzo przywiązują się do swojego opiekuna oraz reszty domowników, potrzebują z ich strony czułości i zainteresowania. W stosunku do obcych, Kishu potrafi być nieufna dlatego idealnie sprawdzi się w roli domowego stróża, chociaż hałaśliwość nie jest jej cechą rozpoznawczą.

Japończyk jest bardzo inteligentny i szybko się uczy. Uwielbia zabawy ze swoimi domownikami. Kishu potrzebuje dużo przestrzeni, ruchu i dodatkowych zajęć, które wyczerpią jej pokłady energetyczne. Brak zajęcia dla tego czworonoga może doprowadzić do znudzenia, uciążliwości dla opiekuna oraz niszczycielskich zapędów. Pomimo swojej odporności na niskie temperatury, Kishu nie sprawdzi się w roli psa podwórkowego. Jego miejsce jest na kanapie, u boku swojej rodziny. Szpice uwielbiają dzieci i chociaż są w stosunku do nich bardzo delikatne i troskliwe, to każda zabawa powinna przebiegać pod kontrolą osoby dorosłej. W stosunku do innych zwierząt, ten sierściuch może wykazywać cechy dominujące lub pomylić twojego kota z lisem i na niego zapolować.

Kishu – długość życia

Długość życia Kishu wynosi około 12 lat i choć jest to cecha osobniczo zmienna, to nie należy ukrywać, że duży udział w tym aspekcie odgrywa sposób utrzymania psa przez właściciela. Każdy chciałby, aby jego przyjaciel cieszył się długowiecznością, dlatego należy zwrócić uwagę na kilka podstawowych punktów:

• Wybór odpowiedniej hodowli, która w prawidłowy sposób prowadzi mioty i dba o ich zdrowie od pierwszych dni
• Prawidłowo zbilansowana karma, dobrana do potrzeb twojego czworonoga
• Odpowiednia dawka ruchu
• Regularna pielęgnacja, odrobaczenia i szczepienia
• Kontrolne wizyty u weterynarza, badania krwi i moczu – zwłaszcza pacjentów geriatrycznych

Kishu – zdrowie

Kishu pomimo swojego niezależnego ducha i dużej wytrzymałości jest podatna na kilka chorób. Do najczęstszych należy niedoczynność tarczycy i entropium. Poza tym, rasa jest wrażliwa na upały, dlatego podczas cieplejszych dni koniecznie zorganizuj zacienione miejsce do odpoczynku i zapewnij psu stały dostęp do świeżej, chłodnej wody. Podwójna sierść czworonoga chroni go przed wilgocią i zimnem, jednak nie jest to rasa, która nadaje się do siedzenia na dworze w kojcu.

Niedoczynność tarczycy jest chorobą polegającą na niedostatecznej ilość horomonów wytwarzanych przez ten narząd. Przyczyną tej dysfunkcji może być jej zapalenie i zanik lub wrodzony niedorozwój, nowotwory oraz niedobór jodu w diecie. Do najczęstszych objawów opisywanego schorzenia należą ospałość, przyrost masy ciała, niechęć do ruchu, szukanie ciepłego miejsca do spania. Jest to choroba nieuleczalna, polegająca na zażywaniu przez psa hormonów do końca życia.

Entropium, czyli podwinięcie powieki do wnętrza oka, jest chorobą przynosząca bardzo duży dyskomfort, przyczynia się do podrażnienia spojówki, łzawienia i uszkodzenia rogówki. Bardzo często jest to dysfunkcja wrodzona, związana z budową kufy i dużymi oczami. Innym powodem może być uraz oka podczas zabawy. Do najczęstszych objawów należą rozdrażnienie, brak apetytu, tarcie oka, zaczerwienienie. Leczenie wymaga interwencji chirurgicznej.

Kishu – pielęgnacja

Pielęgnacja Kishu jest stosunkowo prosta, jednak wymaga systematyczności. Podstawą dbania o sierść naszego czworonoga jest szczotkowanie, w celu usunięcia martwego włosa. Czynność tą wykonujemy 2 razy w tygodniu, w okresie linienia częściej. Kąpiele ograniczamy do minimum, używając do tego specjalistycznych szamponów. Jeżeli chcemy odświeżyć naszego sierściucha, możemy użyć w tym celu zwilżonej szmatki i przetrzeć grzbiet, pyszczek i łapki.

Nie należy także zapominać o podstawowych czynnościach higienicznych, do których należą obcinanie pazurków, szczotkowanie zębów i czyszczenie uszu. Oswajaj swojego szczeniaka z tymi procedurami od pierwszych dni.

Kishu – żywienie

Kishu nie są wybredne, jeśli chodzi o jedzenie. Dodatkowo, dzięki swojej aktywności, nie posiadają także problemów z otyłością. Na rynku występuje szereg karm komercyjnych suchych i mokrych. Wybierając produkt zapoznaj się z jego składem. Podstawą dobrej diety jest białko zwierzęce i to właśnie jego powinno być w karmie najwięcej.

Jeżeli wolisz samodzielnie przygotowywać posiłki dla swojego sierściucha, zapoznaj się z filozofią BARF. Dieta ta zakłada karmienie zwierzęcia w sposób jak najbardziej zbliżony do diety ich dzikich przodków. Znajdziesz tam surowe mięso i produkty odzwierzęce, ryby, owoce i warzywa.

Kishu – szkolenie i wychowanie

Pomimo swojej inteligencji, Kishu nie są łatwymi uczniami. Są to osobniki uparte i niezależne, dlatego proces ich szkolenia nie należy do najprostszych. Zdecydowanie nie jest to rasa dla laików. Podczas wychowania nie należy używać metod awersyjnych, krzyk i kara tylko jeszcze bardziej zniechęca szpica do współpracy. Idealnie sprawdzą się smakowite wspomagacze, które przekonają sierściucha, że warto coś zrobić.

Ze względu na naturalny instynkt łowiecki, w szkoleniu Kishu największy nacisk kładziemy na kontrolę i opanowanie. Jest to rasa, z którą nigdy nie pospacerujesz bez smyczy. Jednak szkolenie ma na celu zapanowanie nad zwierzęciem, kiedy napotka potencjalną ofiarę.

Ze względu na niepewność w stosunku do obcych osób, socjalizacja zwierzęcia powinna nastąpić już od pierwszych dni. Sesje w szkole dla psów są idealnym rozwiązaniem, żeby nasz szczeniak miał kontakt z nowymi ludźmi, psami i sytuacjami. Jest to także wspaniała forma szkolenia dla czworonoga i właściciela, zwłaszcza jeśli nie czujesz się na siłach, aby ułożyć tak zaborczy charakter.

Kishu – szczeniaki i hodowla

Ze względu na małą popularność Kishu w Polsce, możesz mieć problem ze znalezieniem szczeniaka. Jeżeli natomiast szukasz psa w typie szpica, powinieneś zapoznać się z innymi rasami. W podobnym rozmiarze będą hokkaido, shikoku i kai, nieco większa akita lub mniejsza shiba. Przed wyborem hodowli, upewnij się że jest ona zarejestrowana przez ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce), a maluszki są zaopatrzone we wszystkie niezbędne dokumenty, szczepienia i badania.

Nie powinieneś dać się skusić atrakcyjnym ofertą, gdzie pseudohodowcy oferują szczeniaki za bardzo niskie kwoty, jednak bez rodowodu. W naszym kraju sprzedawanie psów rasowych bez dokumentów jest nielegalne. Co więcej, takie jednostki zazwyczaj nie mają na uwadze dobra swoich psów, liczą się dla nich tylko walory zarobkowe.

Kishu – cena

Ile kosztuje hodowlany szczeniak Kishu? Ze względu na mała popularność rasy cena wynosi od 3000 do 4000 złotych. W Polsce nie ma oficjalnej hodowli, w związku z czym osoby zainteresowane rasą muszą liczyć się z dodatkowymi kosztami związanymi ze sprowadzeniem psa z zagranicy. W Europie hodowle zarejestrowane przez FCI występują w Czechach, Finlandii i Holandii.

W związku z powyższym koszty zakupu takiego psa, jak i okres oczekiwania na szczeniaka mogą być ogromne. Jeżeli nie jesteś w stanie wydać takiej kwoty, możesz skontaktować się z organizacją zajmującą się szukaniem rodzin zastępczych do adopcji. Pamiętaj także, że wokół nas jest mnóstwo schronisk, gdzie setki psów czekają na swój nowy dom. W zamian za opiekę i miłość, możesz przygarnąć pieska całkowicie za darmo.

Koszty utrzymania dorosłego psa wynoszą ok 200 – 300 złotych. W dużej mierze zależy to od sposobu karmienia, zdrowia czworonoga oraz jego pielęgnacji. Pies to ogromny wydatek i jeszcze większa odpowiedzialność. Decyzja o jego zakupie lub adopcji powinna być starannie przemyślana. 

Kishu – historia rasy, ciekawostki

Wszystkie szpice japońskie wywodzą się od wspólnych przodków, które żyły na terenie Japonii trzy tysiące lat temu. Kishu, wraz z hokkaido, shikoku i kai, należy do średniej odmiany szpicy japońskich. Rasa została stworzona z przeznaczeniem polowań na dziki, niedźwiedzie i sarny w górskich rejonach.

Nazwa Kishu wywodzi się o historycznej prowincji, na terenie której leży prefektura Wakayama i południowa część Mie. Te japońskie szpice, stworzone z myślą o polowaniu, szkolone były do samodzielnego zabijania zwierzyny, zanim przybył jeszcze myśliwy. Pierwsze oficjalne wzmianki o rasie pojawiły się w 1930 roku, kiedy to japoński hodowca Haruo Isogai rozpoczął swoje badania nad lokalną populacją psów rasowych. Przed rozpoczęciem selekcji, przedstawiciele tej rasy występowali w różnych odmianach kolorystycznych.

W 1934 roku rozpoczęło się ujednolicenie rasy i opracowano pierwszy wzorzec. Od tego czasu Kishu stanowi oficjalny japoński pomnik przyrody. Niedługo potem rasa została uznana przez Japoński Kennel Club. Do lat 70. XX wieku obowiązywał zakaz wywozu szpicy poza tereny ich ojczystego kraju, wyjątek stanowił fakt podarowania tego sierściucha jako prezent.

Rasa cieszy się małą popularnością poza granicami swojego kraju. W USA jest obecnie kilku hodowców, w Europie niewiele więcej. W Polsce pierwszy egzemplarz pojawił się w 2011 roku i przybył z Holandii, jednak nie był to pies hodowlany. Kilka lat później powstała pierwsza hodowla Sakura no Sono, której miot pojawił się w 2014 roku. W 2016 roku FCI opublikowało pierwszy oficjalny wzorzec rasy.

• W początkowym okresie, kishu miała czerwone lub sezamowe łaty albo paski. Jednak wraz z pojawieniem się pierwszego wzorca, zaakceptowano tylko jednolite umaszczenie – białe

Kishu – dla kogo?

Kishu to rasa żywiołowa, dla rodzin lubiących aktywnie spędzić popołudnie. Jego szkolenie i wychowanie wymaga cierpliwości i dokładności. Rasa może okazać się nieodpowiednia na pierwszego psa lub do domu z innymi czworonożnymi dominatorami. Jeżeli szukasz przyjaciela na polowania i masz doświadczenie w układaniu psów albo chęci i czas na prawidłową socjalizację, Kishu jest dobrym wyborem.

ZALETY:

• Doskonały pies myśliwski
• Silnie przywiązuje się do swojego opiekuna
• Troskliwa dla dzieci
• Inteligentna
• Dość łatwa w pielęgnacji

WADY:

• Wymaga dużo ruchu
• Może nie dogadywać się z innymi zwierzętami
• Obficie linieje
• Potrafi być uparta i niezależna

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Kastracja psa – kiedy wykastrować psa i co daje kastracja?

Shar pei – pomarszczony pies z Chin

Psy dla alergików – poznaj polecane rasy psów bez sierści i psy, które nie uczulają

Adopcja psa ze schroniska – porady i najważniejsze informacje

Wilczak Czechosłowacki – wilczy morderca czy przyjaciel człowieka?

Jak odchudzić psa? Poradnik