Posokowiec hanowerski to niezbyt popularny w naszym kraju potomek psów gończych. Jest to pies myśliwski, którego przeznaczeniem jest pomoc przy polowaniach. Jak sama nazwa wskazuje jest psem tropiącym po posoce czyli śladach krwi, pozostawionych przez ranną, grubą zwierzynę taką jak jelenie, dziki czy daniele. Posokowce hanowerskie to z pewnością nie psy dla każdego, dlatego przed decyzją o powiększeniu rodziny o osobnika tej rasy, warto zgromadzić informacje na temat ich charakteru oraz potrzeb.
Posokowiec hanowerski – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: średniej wielkości
- Wysokość w kłębie: samce 50-55 cm, samice 48-53 cm
- Sierść: włos krótki, umaszczenie od jasnej do ciemnej czerwieni jeleniej
- Długość życia: ok. 10-14 lat
- Waga: samce 30-40 kg, samice 25-35 kg
Posokowiec hanowerski – wzorzec rasy
- Kraj pochodzenia: Niemcy
- Klasyfikacja FCI: Grupa 6 (Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne), sekcja 2 (Posokowce), numer wzorca 213. Podlega próbom pracy, które zaświadczają o ich przydatności w łowisku.
- Użytkowanie: pies tropiący,posokowiec – rasa wyspecjalizowana w tropieniu postrzałków zwierzyny grubej.
- Wrażenie ogólne: silny i proporcjonalny pies średniej wielkości.
- Czoło lekko pomarszczone. Wargi szerokie, obwisłe i dobrze zaokrąglone. Zgryz nożycowy lub cęgowy. Policzki mocno umięśnione. Nos szeroki i duży, zwykle czarny, rzadziej ciemnobrązowy. Oczy ciemnobrązowe, ani wyłupiaste ani głęboko osadzone. Powieki dobrze przylegające, bez ektropionu (odwinięcie powieki) i entropionu (podwinięcie powieki). Uszy osadzone wysoko, średniej długości, gładkie, zwisające blisko głowy bez skrętu, zaokrąglone na końcach.
- Szyja dobrze umięśniona i długa, stopniowo rozszerzająca się w stronę klatki piersiowej. Gardło może być pokryte luźną skórą, dopuszczalne jest występowanie lekkiego podgardla.
- Grzbiet mocny, kłąb dobrze zaznaczony, zad długi i szeroki opada delikatnie w kierunku ogona. Klatka piersiowa głęboka, brzuch lekko podciągnięty.
- Ogon długi, wysoko osadzony, lekko zakręcony, stopniowo zwężający się ku końcowi.
- Kończyny nie mogą być zbyt wysokie, gdyż utrudnia to pracę z dolnym wiatrem i nie są w typie rasy. Kończyny przednie widziane z boku oraz przodu proste, widziane z boku ustawione prostopadle do tułowia. Kończyny tylne widziane z boku ustawione są lekko do przodu lub lekko do tyłu. Widziane z tyłu proste. Porusza sprężyście i energicznie wszystkimi rodzajami chodów, w trakcie pracy preferowany stęp i galop.
- Skóra gruba i luźna, zwykle pofałdowana na głowie, typowe jest pomarszczone czoło.
- Włos gęsty, krótki i twardy, po wewnętrznej stronie ud i na ogonie dłuższy. Umaszczenie barwy czerwieni jeleniej, jaśniejsze bądź ciemniejsze. Słabiej lub mocniej pręgowane, z maską lub bez niej. Małe, białe znaczenia w okolicy przedpiersia są tolerowane.
- Przykładowe wady, które mogą wystąpić u szczenięcia, obniżające jego ocenę: kwadratowa sylwetka, pofałdowane uszy, przodozgryz lub tyłozgryz, entropium lub ektropium, beczkowata lub krowia postawa kończyn.
- Wady dyskwalifikujące: nadmierna lękliwość oraz agresja.
Posokowiec hanowerski – charakter
Posokowce hanowerskie to psy o zrównoważonym, pewnym i spokojnym charakterze. Wykazują silne przywiązanie do swojego opiekuna, są za to nieufne wobec obcych osób. Nastawione przyjaźnie w stosunku do dzieci, nie są to jednak typowe psy rodzinne, zamiast zabawy wolą charakterystyczne dla rasy aktywności związane z polowaniem. Mają doskonały węch, dzięki czemu wykazują wyjątkową zdolność do wychwytywania i zapamiętywania śladowych cząstek zapachowych, co pozwala im na doskonałe tropienie postrzelonych zwierząt, uniemożliwiając ich ucieczkę. Posokowce hanowerskie nie mają skłonności do agresji, nie wszczynają konfliktów z innymi psami. Są wysoce inteligentne i niezależne, dlatego wymagają konsekwentnego szkolenia.
Posokowiec hanowerski – długość życia
Przeciętna długość życia posokowca hanowerskiego wynosi 10 -14 lat.
Posokowiec hanowerski – zdrowie
Posokowce hanowerskie to psy odznaczające się dobrym zdrowiem. Jak większość psów myśliwskich narażone są jednak na różnego rodzaju kontuzje czy zranienia związane z aktywnością w lesie. U osobników tej rasy zdarzają się także przypadki wystąpienia dysplazji stawów biodrowych.
Posokowiec hanowerski – pielęgnacja
Posokowiec hanowerski nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Zaleca się regularne wyczesywanie sierści psa szczotką z naturalnym włosiem. Należy go także kąpać co 2-3 miesiące lub gdy się ubrudzi podczas intensywnej pracy w terenie. Ponieważ posokowce mają dość długie, zwisające uszy trzeba kontrolować ich czystość, aby nie dopuścić do rozwinięcia się w nich stanu zapalnego.
Posokowiec hanowerski – żywienie
Posokowiec hanowerski jest psem pracującym, dlatego potrzebuje pożywienia dobrej jakości i o odpowiednio wysokiej kaloryczności dostosowanej do jego trybu życia. Jego zapotrzebowanie energetyczne będzie zwiększone w sezonie polowań, należy więc to uwzględnić podczas bilansowania diety psa. W jego żywieniu stosować możemy zarówno komercyjne karmy mokre czy suche jak i odpowiednio zrównoważoną dietę BARF.
Posokowiec hanowerski – szkolenie i wychowanie
W trakcie szkolenia naszego posokowca należy pamiętać, że każdy pies jest inny, dlatego stosowane przez nas metody muszą być dostosowane do psychiki psa. W inny sposób będziemy postępować ze szczeniakiem dominującym, inaczej z osobnikiem flegmatycznym i zrównoważonym. Także nasze emocje czy zdenerwowanie będą udzielać się naszemu psu. Ponadto przy układaniu szczeniaka należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach:
- każde wydane przez nas polecenie powinno być wyegzekwowane od psa – jeżeli nie będziemy przestrzegać tej reguły, szczeniak szybko założy, że polecenie może wykonać lub nie, dlatego ważna jest nasza konsekwencja;
- kiedy pies wykona wydane przez nas polecenie, musi zostać za to nagrodzony, początkowo może być smakołyk w ramach nagrody, w późniejszych etapach szkolenia pogłaskanie, a ostatecznie sama pochwała słowna
- polecenia powinny być wielokrotnie powtarzane, aby doszło do ich utrwalenia, a każde utrwalone już polecenie musi co jakiś czas być przypominane psu
- powinniśmy ograniczyć uczenia naszego posokowca zbędnych rzeczy – pies myśliwski nie musi umieć podawać łapy czy wykonywać różnych sztuczek
- w szkoleniu posokowca nie powinno się także stosować rozwiązań, na które pies nie natknie się w naturze, czyli na przykład nie powinno się chować miski z jedzeniem pod skórę dzika czy wieszać jego skóry na drzewie
Ponadto układanie psa jako tropowca powinno zawierać takie elementy szkolenia jak nauka posługiwania się dolnym wiatrem, nauka pracy w terenie oraz na ścieżkach tropowych, a także pracę na naturalnym postrzałku (zwierzęciu zranionym przez postrzelenie w trakcie polowania) w łowisku.
Posokowiec hanowerski – szczeniaki i hodowla
Mimo, że obecnie w Polsce posokowce hanowerskie nie są często spotykane, to wciąż w naszym kraju znajduje się kilka ich hodowli zrzeszonych w FCI, więc zakup szczeniaka nie powinien być problemem. Warto także rozważyć kupno psa z Niemieckich hodowli, które mają długą historię prowadzenia rasy. Przed wyborem szczeniaka warto dokładnie prześledzić rodowód jego rodziców, ponieważ w obrębie tej rasy występuje wiele linii, które różnią się zarówno potencjałem jak i wyglądem. Posokowce hanowerskie podlegają próbom użytkowości, dlatego do rozrodu powinny być dopuszczane wyłącznie silne i zdrowe psy.
Posokowiec hanowerski – cena
W Polsce ceny posokowców hanowerskich ze sprawdzonych hodowli zrzeszonych w FCI zaczynają się od ok. 3000 zł.
Posokowiec hanowerski – historia rasy, ciekawostki
Wokół powstania tej rasy narosło wiele legend. Pierwsza z nich, opowiada o tym jak to na dworze w Hanowerze urodziło się 6 szczeniąt, każde z nich jednak okazało się ślepe. Nadworny psiarczyk ulitował się nad ich losem i postanowił w tajemnicy odchować młode. Przez brak zmysłu wzroku wyostrzył się ich węch, dzięki czemu nie miały sobie równych w tropieniu i okazały się najlepszymi psami jakie ówcześnie pracowały w psiarni. Przez wzgląd na brak zdolności widzenia w polowaniach towarzyszyły im mniejsze psy, zwykle w typie terriera, które miały ochraniać je przed postrzelonym zwierzęciem, przyjmując na siebie atak postrzałka. Do dnia dzisiejszego cenniejsze posokowce ubezpieczane są przez mniejsze szczekliwe psy, dając myśliwemu czas na oddanie śmiercionośnego strzału w stronę rannej zwierzyny.
Inna legenda mówi o wypadku jakiemu uległ jeden z książąt. Gdy podczas polowania zbliżył się do martwego jelenia, zaatakowany został przez posokowca, który bronił swej zdobyczy. Książę nakazał zabić psa i od tego czasu rozpoczęła się surowa selekcja szczeniąt, która miała na celu eliminację z psiarni wszystkich osobników przejawiających agresywne zachowania wobec ludzi czy innych psów.
Przejdźmy jednak do potwierdzonych informacji. Posokowce hanowerskie tak jak i wiele innych psów myśliwskich wywodzą się od psów gończych – od nich pochodził pierwotny pies tropiący, który znany był już w czasach plemion germańskich, czyli w około V wieku. Wpływ na zwiększenie znaczenia psów tropiących miały zmiany w metodzie polowań, które nadeszły w czasach broni palnej. W XVII wieku myśliwi byli w posiadaniu wielu rodzajów broni miotającej – od łuków, przez kusze, aż po broń palną. W związku ze stosowaną bronią, konieczne było wykorzystanie w polowaniach psów, które skutecznie potrafiłyby wytropić zranione zwierzę. Znany ówcześnie pies tropiący czyli tak zwany Leithund miał najlepsze predyspozycje do tropienia postrzałków i właśnie od niego swe początki wziął posokowiec niemiecki. Nazwa ta była stosowana do czasu gdy posokowce trafiły na dwór w Hanowerze, gdzie dbano o rozwój rasy i doskonalono metody ich hodowli . Pierwszy klub rasy czyli Verein Hirschmann e.V. powstał w 1894 roku. Od tego momentu hodowla posokowców hanowerskich podlega kontroli użytkowości, która sprawdza ich umiejętność pracy na postrzałkach zwierzyny grubej.
Popularność posokowców hanowerskich z czasem rosła. Stwierdzono jednak, że rasa ta jest zbyt ciężka do polowań w górskich warunkach i doszło do ich skrzyżowania z lżejszymi gończymi używanymi do pracy w górach. W ten sposób powstała oddzielna rasa posokowców bawarskich.
Posokowiec hanowerski – dla kogo?
Posokowiec hanowerski na pewno nie sprawdzi się dla początkującego i niedoświadczonego opiekuna. Właściciel powinien wiedzieć jak odpowiednio wyszkolić psa charakteryzującego się silnym instynktem łowieckim. Ponadto posokowiec nie nada się dla osoby mieszkającej w bloku w środku miasta, ponieważ osobniki tej rasy wymagają dużej ilości czasu spędzonego na łonie natury. Opiekun musi być w stanie zapewnić posokowcowi dużą dawkę ruchu i umożliwić sprawdzanie się w aktywnościach związanych z tropieniem, dlatego posokowiec najszczęśliwszy będzie u boku myśliwego.
