Ragamuffin to wyjątkowy kot o niezwykłej inteligencji i przyjaznym usposobieniu, nierzadko bywa porównywany do psa, ze względu na chęć i szybkość nauki sztuczek i oddanie właścicielowi. Jeśli pragniesz zgłębić tajniki tej rasy, zapraszamy do zapoznania się z przygotowanym przez nas artykułem, z którego dowiesz się, czy jest to kot odpowiedni dla Ciebie.
Wygląd i opis rasy:
- Rozmiar: średni, między 22 a 30 cm wzrostu
- Waga: ok. 4-10 kg
- Kolor sierści: Kolory i wzory sierści są niezwykle zróżnicowane, w tym srokaty, szylkretowy, pręgowany, jednolity, dwukolorowy i trójkolorowy.
- Długość życia: 12-16 lat
Ragamuffin – wzorzec rasy
Ragamuffin, jest dużym, umięśnionym kotem. Jego stosunkowo duża, okrągła głowa, zaokrąglone uszy i krótki pyszczek nadają mu sympatycznego wyglądu. Oczy kota przybierają kształt orzechów włoskich, a według wzorca rasy każdy ich kolor jest dopuszczalny. Ciało ragamuffina jest wpisane w prostokąt, a za jego arystokratyczny wygląd odpowiada puszysty ogon i puchaty kołnierz. Klatka piersiowa kota jest rozbudowana, a szyja krótka i szeroka.
Ragamuffin – charakter
Ragamuffiny to zwierzęta o przyjaznym nastawieniu w stosunku do człowieka. Koty tej rasy należą do ufnych, co należy mieć na uwadze pozwalając im na wychodzenie, gdyż łatwo mogą zadomowić się w nowym otoczeniu. Szybko nawiązują więź ze swoim opiekunem i mocno się do niego przywiązują. Potrzebują uwagi i towarzystwa, długie godziny samotności są źle przez nie znoszone. Możemy mieć pewność, że gdy tylko usiądziemy na kanapie, na naszych kolanach pojawi się ragamuffin dopraszając się pieszczot. Ragamuffiny są inteligentnymi kotami, możliwa jest ich tresura -zwierzaki te uwielbiają uczyć się nowych sztuczek i wchodzić w interakcje z właścicielem. Koty te w niektórych cechach przypominają psy, potrafią nawet chodzić na smyczy bez większych problemów.
Ragamuffin – długość życia
Przedstawiciele rasy ragamuffin przeżywają średnio około 12-16 lat.
Ragamuffin – zdrowie
Ragamuffiny są zazwyczaj bardzo zdrowymi kotami. Nie istnieją żadne specyficzne dla tej rasy choroby. Jednak u Twojego pupila mogą pojawić się pewne problemy typowe dla czystych ras takie jak kardiomiopatia i wielotorbielowatość nerek.
Kardiomiopatia
To najczęstsza forma choroby serca u kotów spowodowana pogrubieniem mięśni serca. Objawy obejmują problemy z oddychaniem, wymioty, zmniejszenie apetytu i osłabienie – szczególnie tylnych kończyn.
Wielotorbielowatość nerek
Jest to problem, który ragamuffiny najprawdopodobniej odziedziczyły po swoich perskich przodkach. Polega ona na powstawaniu łagodnych zmian torbielowatych w nerkach. Z czasem może on doprowadzić do niewydolności nerek. Większe torbiele mogą uciskać na narządy jamy brzusznej. Do objawów należą: nadmierne pragnienie i wielomocz, utrata apetytu i osowiałość. Wymioty oraz biegunki, a także bolesność jamy brzusznej. Niestety nie istnieje lek, który da nam gwarancję całkowitego wyleczenia, należy wdrożyć leczenie wspomagające pracę nerek. Zalecane są regularne kontrole weterynaryjne, wykonywanie badań krwi i moczu oraz badania USG.
Choroby zakaźne
Ragamuffiny podobnie jak inne koty, mogą cierpieć na wiele chorób zakaźnych. Należą do nich wirusy (takie jak wirus białaczki kotów, FIV lub grypa kotów), bakterie (które powodują ropnie) lub inne mniej powszechne infekcje, takie jak toksoplazmoza i chlamydia (powodujące choroby mózgu i oczu). Podczas gdy przeciwko białaczce i kociej grypie można zaszczepić czworonoga, niestety nie ma szczepionki przeciwko FIP i FIV, będącymi agresywnymi infekcjami wirusowymi, które mogą okazać się śmiertelne. Powinieneś również omówić z lekarzem weterynarii szczepienia nieobowiązkowe.
Wszystkie koty są podatne na inwazję pasożytów. Preparaty doustne i na skórę są dostępne u lekarza weterynarii. Pamiętaj, aby bardzo dokładnie przestrzegać wskazówek dotyczących tych preparatów. Warto mieć świadomość, że nawet jeśli nasz pupil wygląda na zdrowego, powinniśmy zabierać go do weterynarza na coroczne badania kontrolne. Jest to najlepszy sposób na wczesne wykrycie schorzeń i zapewnienie ragamuffinowi najszczęśliwszego, najzdrowszego życia.
Ragamuffin – pielęgnacja
Ragamuffiny mają podstawowe wymagania pielęgnacyjne. Mimo tak obfitej sierści, futro nie matowieje i nie plącze się łatwo. Zalecamy dokładne szczotkowanie raz w tygodniu, aby sierść wyglądała jak najlepiej i aby martwe włosy nie gromadziły się na Twoich meblach. Ragamuffiny wykazują tendencję do zrzucania sierści i warto mieć świadomość, że nie są uważane za rasę hipoalergiczną.
Należy również codziennie myć zęby kota pastą bezpieczną dla kotów co zapobiegnie chorobom. Regularnie sprawdzaj uszy i kąciki oczu pod kątem obecności zanieczyszczeń. Możesz delikatnie oczyścić te obszary za pomocą miękkich tkanin i wacików. Nigdy nie używaj wacików w uszach kota.
Ragamuffin – żywienie
Zalecamy konsultację z lekarzem weterynarii, aby uzyskać najdokładniejsze porady dotyczące karmienia swojego pupila. Ogólnie rzecz biorąc, musisz upewnić się, że dostosowujesz dietę kota do jego etapu życia i poziomu aktywności. Koty w różnym wieku mają wyjątkowe potrzeby żywieniowe. Mniej aktywne osobniki nie potrzebują tak dużo jedzenia jak te energiczne.
Upewnij się, że Twój pupil ma przez cały czas dostęp do czystej, świeżej wody. Niektóre koty mogą mieć trudności z uzyskaniem wystarczającej ilości wody do picia. Aby skłonić kota do picia większej ilości wody, możesz trzymać naczynia z wodą w wielu miejscach lub spróbować użyć płynącej fontanny.
Ragamuffin – szkolenie i wychowanie
Pomimo swojej milusińskiej natury, ragamuffiny są aktywnymi zwierzętami. Chętnie bawią się zabawkami, gdy tylko je wyciągniesz. Uwielbiają być w centrum uwagi. Niektórzy właściciele twierdzą, że potrafią nauczyć się sztuczek, np. aportowania. Zabawa z kotem i jego szkolenie to świetny sposób na zapewnienie mu zarówno stymulacji psychicznej, jak i fizycznej. Lepiej niż inne rasy tolerują smycze i szelki. Możesz od czasu do czasu zabierać je ze sobą na zewnątrz, aby zapewnić im dodatkową stymulację. Pamiętaj jednak, aby nie zostawiać ich samych. Nie są one silnymi myśliwymi i nie mają odpowiedniego usposobienia, aby bronić się przed zagrożeniami, powinny być zatem zawsze trzymane jako koty domowe.
Ragamuffin – kocięta i hodowla
W naszym kraju hodowli ragamuffinów nie jest wiele, najwięcej hodowli kotów tej rasy znajduje się na terenie Stanów Zjednoczonych. Nie zapominajmy o dokładnym sprawdzeniu hodowli, z której decydujemy się zakupić zwierzę. Miejmy świadomość, że kot nie powinien być wydany wcześniej niż w wieku 8 tygodni, po obowiązkowych szczepieniach i odrobaczeniu. Każda zarejestrowana hodowla powinna wydać nam wraz z pupilem metryczkę lub rodowód. Jeżeli istnieją jakiekolwiek problemy z wydaniem takich dokumentów, lub hodowca wzbrania się przed umówieniem się na wcześniejszą wizytę w celu demonstracji swojej hodowli, powinno to wzbudzić naszą czujność. Tzw. Pseudo hodowle oferują rzekomo rasowe kocięta w korzystnych cenach, jednak należy liczyć się ze zwiększonym ryzykiem chorób u naszego kota. Ponadto, niezarejestrowane hodowle nierzadko przetrzymują zwierzęta w niegodnych warunkach, nie zapewniając im podstawowych potrzeb. Kupując kota z tego rodzaju miejsca, wspieramy nieetyczne traktowanie zwierząt.
Ragamuffin – cena
Odnalezienie hodowli ragamuffina w naszym kraju nie należy do najłatwiejszych, co wpływa na dość wysokie ceny przedstawicieli tej rasy. Za ragamuffina zapłacimy od 700 do 1500zł.
Ragamuffin – historia rasy, ciekawostki:
Rasa ragamuffin wywodzi się od podobnej rasy kotów zwanych ragdolls lub „cherubinami”. W latach 60-tych XX wieku ragdolle zostały stworzone z miotów konkretnego nierasowego kota w Kalifornii. Całkowicie biała kotka o imieniu Josephine uległa wypadkowi komunikacyjnemu. Przed wypadkiem jej potomstwo było zawsze zwyczajne, jednak po incydencie miała wiele miotów niezwykle przyjaznych kociąt. Kociaki te zostały adoptowane przez kobietę o imieniu Anne Baker, która wykorzystała je do zapoczątkowania rasy ragdoll. W latach 70. postanowiła nadać nazwę ragdoll i założyła własny rejestr.
W 1994 roku wielu hodowców zajmujących się ragdollami uznało, że jej kryteria hodowlane są zbyt surowe. Skrzyżowali swoje ragdolle z persami i innymi kotami długowłosymi, aby stworzyć odrębną rasę zwaną ragamuffin. Początkowo próbowali nazwać swoją nową rasę Lieblings, ale nie przyjęła się. Do 2010 roku koty te mogły być krzyżowane z ragdollami, persami i innymi podobnymi rasami długowłosymi. Obecnie CFA pozwala na krzyżowanie ich tylko z innymi ragamuffinami, aby kontynuować tę linię czystej krwi.
Co ciekawe, najbardziej pożądany jest całkowicie biały ragamuffin. Białe są zawsze kocięta, a ich kolor wybarwia się z wiekiem. Ragamuffin zarejestrowany jest w ICE, CFA, ACFA i UFO jednak FIFe go nie uznaje.
Ragamuffin – dla kogo?
Koty rasy ragamuffin świetnie dogadują się z dziećmi i innymi zwierzętami domowymi. Lubią nawet spędzać czas z małymi dziećmi. Sprawdzą się także jako towarzysze dla ludzi samotnych i starszych ludzi, którzy szukają spokojnego zwierzaka.
