Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Terytorialność
Linienie
Kontakt z innymi psami
Kontakt z kotami
Kontakt z dziećmi
Sarplaninac to włochaty, duży, uparty pies stróżujący. Jest wspaniałym, nieustraszonym opiekunem rodziny, tolerancyjny dla innych zwierząt i dzieci. Jednak jego socjalizacja stanowi wyzwanie nawet dla najbardziej wprawionych psiarzy. Jeżeli jesteś stanowczy i będziesz potrafił określić hierarchię w stadzie – jest to rasa dla Ciebie!
Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Terytorialność
Linienie
Kontakt z innymi psami
Kontakt z kotami
Kontakt z dziećmi
Sarplaninac według klasyfikacji FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) zalicza się do grupy pinczerów, sznaucerów, molosów i szwajcarskich psów do bydła. W sekcji molosy typu górskiego. Rasa nie podlega próbom pracy.
Jak wygląda pies pasterski z Szar Płaniny? Psy opisywanej rasy są proporcjonalnie zbudowane i znacznie większe od średniej wielkości. Samce mierzą do 62 cm i ważą do 45 kg, samice osiągają 58 cm i do 40 kg. Tułów tego czworonoga jest dłuższy, niż jego wysokość w kłębie i mocno umięśniony. Głowa duża, z prostym grzbietem nosa. Kufa krótsza od czaszki, szeroka i głęboka. Nos duży i czarny, a zgryz nożycowy. Oczy migdałowate, w kolorze ciemnego lub jasnego brązu. Uszy osadzone po bokach głowy, w kształcie litery V, wiszące, pokryte krótkim, gęstym włosem. Ogon jest długi i gruby. Gdy pies jest pobudzony, ogon jest skręcony i uniesiony powyżej grzbietu.
Sierść Sarplaninac jest krótka na głowie, uszach i przedniej stronie nóg, a długa na szyi, zadzie, udach, tylnej stronie nóg i pod ogonem. Włos twardy i przylegający z obfitym i gęstym podszerstkiem. Na kłębie długość włosa sięga 10-12 cm i nie może być krótsza niż 7 cm. Umaszczenie jest jednobarwne. Dopuszczalne są różne kolory, od białego, aż do ciemnobrązowego. Pożądanym odcieniem przez hodowców jest żelazisto szary do ciemnoszarego. Niedopuszczalne są białe plamy. Głowa, szyja i grzbiet są w ciemniejszym odcieniu, który stopniowo jaśnieje przechodząc na kończyny.
Wady, które całkowicie dyskwalifikują psa z hodowli to:
Opisywana rasa charakteryzuje się oddaniem w stosunku do swojego właściciela i chociaż nie jest wylewna w kwestii swoich uczuć, to tworzy silną więź ze swoim opiekunem. Sarplaninac jest opiekuńczy i cierpliwy, dlatego świetnie dogaduje się z dziećmi, z którymi dorastał. Co więcej, toleruje w domu inne zwierzęta, w tym koty, ale nie nadaje się na pierwszego psa w domu.
Sierściuch jest bardzo inteligentny i szybko się uczy, jednak nie jest najprostszy w ułożeniu. W doświadczonych rękach, potencjał psa zostanie wykorzystany w całości. Upór Sarplaninac wpływa na szybką ignorancję wobec wahającego się opiekuna i przejmuje rolę przywódcy, natomiast z odpowiednim przewodnikiem, sierściuch okaże pracowitość i posłuszeństwo.
Pies z Szar Płaniny nie ufa obcym osobom i zachowuje się podejrzliwie. Pokazuje oznaki niezadowolenia, głośne szczekanie, a przy braku respektu wobec warczenia, może zaatakować.
Długość życia psa z Szar Płaniny waha się między 11 a 13 lat. Jednak jest to cecha osobniczo zmienna, na którą ma wpływ wiele czynników. Głównym elementem długowieczności, jest zdrowotność. Jeżeli chcesz, aby twój czworonóg dożył późnej starości, zwróć uwagę na:
Sarplaninac jest rasą stosunkowo zdrową, która żyje nawet 13 lat. Sierściuchy te są bardzo wytrzymałe na warunki atmosferyczne. Dzięki podwójnej sierści nie straszne im mrozy, jednak w cieplejsze dni koniecznie musimy zapewnić psu zacienione schronienie do odpoczynku i stały dostęp do świeżej, chłodnej wody.
Poprzez swoje łakomstwo, u tych bałkańskich psów często dochodzi do otyłości. Ze względu na fakt, że rasa nie powinna intensywnie ćwiczyć, musimy rozważnie prowadzić dietę naszego czworonoga i nie dopuścić do nadmiernego przybierania na wadze.
Charakterystyczną chorobą, występującą u powyższej rasy jest dysplazja stawów biodrowych, która dotyczy większości psów ras dużych. Zaburzenie polega na rozluźnieniu struktur stawowych, spłyceniu panewki i nieprawidłowym osadzeniem głowy kości udowej. Jest to poważne schorzenie, którego nie można wyleczyć, a jedynie powstrzymać dalszy rozwój. Dlatego tak ważny aspekt stanowi wybór odpowiedniej hodowli, gdzie właściciele przeprowadzają potrzebne badania.
Patrząc na ilość sierści, może nam się wydawać, że pielęgnacja tego małego niedźwiedzia będzie wyzwaniem, jednak w rzeczywistości tak nie jest. Faktem jest, że dwuwarstwowa sierść Sarplaninac wymaga regularnej pielęgnacji, polegającej na starannym wyczesywaniu włosa raz w tygodniu. Rasa linieje dwukrotnie w ciągu roku, na wiosnę i jesień. W tym czasie, konieczne może się okazać zwiększenie częstotliwości szczotkowania.
Kąpiele tych psów ograniczamy tylko do koniecznych sytuacji. Ze względu na grubość sierści, wysychanie Sarplaninac trwa godziny. W celu szybkiego odświeżenia, znacznie lepiej sprawdzi się wilgotna chusteczka, którą przetrzemy grzbiet zwierzęcia i łapy.
Nie powinniśmy także zapominać o podstawowych czynnościach higienicznych, takich jak obcinanie pazurów, kontrola uszu oraz szczotkowanie zębów.
Sarplaninac jest strasznym obżartuchem. Biorąc pod uwagę jego masę, a co za tym idzie dzienne zapotrzebowanie kaloryczne, oraz jego łakomstwo, kwestia karmienia może okazać się naprawdę kosztowna. Na rynku występuje szereg karm suchych lub mokrych, każdy znajdzie coś dla swojego czworonoga. Należy jednak pamiętać, że dieta powinna być odpowiednio zbilansowana i dobrana pod względem wieku, wagi, stanu zdrowia i aktywności fizycznej psa.
Jeżeli wolisz samodzielnie przygotowywać posiłki dla swojego niedźwiadka, powinieneś zapoznać się z dieta BARF, która zakłada karmienie psa w sposób jak najbardziej zbliżony, do posiłków ich dzikich przodków. W tworzeniu takich posiłków używamy między innymi surowego mięsa, kości, podrobów i ryb, owoców, warzyw i dodatkowej suplementacji.
Socjalizacja to podstawowy filar dobrych relacji z czworonogiem i powinna rozpocząć się już od wieku szczenięcego. W przypadku Sarplaninac, szkolenie i wychowanie odgrywają bardzo ważną rolę. Ze względu na nieufność tych psów wobec obcych osób, zwierzę może stanowić zagrożenie, zwłaszcza że w celu obrony rodziny i terytorium, nie zawaha się zaatakować.
Szkolenie powinno opierać się nie tylko na nauczeniu psa posłuszeństwa ale także zapoznaniu go z nowymi dźwiękami, zapachami, smakami i nietypowymi sytuacjami. Wychowanie Sarplaninac nie należy do najprostszych zadań i zdecydowanie nie jest to pies dla niedoświadczonych opiekunów.
Jak u wszystkich psów ras niezależnych i dominujących, w trakcie szkolenia należy unikać karania i krzyków. Cała procedura socjalizacji powinna opierać się na metodzie pozytywnego wzmocnienia. Tylko w taki sposób, będziesz w stanie dotrzeć do tego włochacza.
Jeżeli jesteś przekonany, że nie dasz sobie rady samodzielnie wychować tego małego niedźwiedzia, skorzystaj z pomocy wykwalifikowanych behawiorystów. Podczas spotkań będziesz miał okazję zdobyć wiedzę teoretyczną oraz praktyczną, pogłębić więzi ze swoim sierściuchem i umożliwić mu kontakt z nowymi, obcymi psami i ludźmi, co pozytywnie wpłynie na rozwój szczeniaka.
Mała popularność Sarplaninac w Polsce może przyczynić się do problemu z wyborem odpowiedniej hodowli lub wydłużenia czasu oczekiwania na szczeniaka. Przy wyborze hodowli upewnij się, że należy ona do ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce). Zapoznaj się z renomą wybranej placówki, jej poprzednimi miotami i właścicielami. W przypadku psa pasterskiego, najważniejszym aspektem jest rozpoczęcie socjalizacji już od pierwszych dni życia i przyzwyczajanie psa do mieszkania w domu z innymi zwierzętami i członkami rodziny. Przed odbiorem szczeniaka upewnij się, że jest on zaopatrzony we wszystkie dokumenty hodowlane, książeczkę zdrowia, szczepienia i odrobaczenia.
Ile kosztuje hodowlany szczeniak Sarplaninac? Cena waha się między 3500 a 4500 zł. Jest to kwestia osobniczo zmienna i zależy od rangi skojarzenia, płci, wieku i renomy hodowli. Decyzja o kupnie psa musi być starannie przemyślana. Będzie to nasz nowy członek rodziny, dlatego powinniśmy dołożyć wszelkich starań, aby wybrać odpowiednią hodowlę. Tym bardziej nie powinniśmy dać się skusić atrakcyjnym ofertą pseudohodowców, którzy sprzedają szczeniaki bez rodowodu. W takich miejscach priorytetem zazwyczaj są dochody, a nie dobro miotu.
Jeżeli nie jesteś w stanie wydać takiej kwoty na szczeniaka, możesz poszukać organizacji zajmującej się szukaniem rodzin zastępczych do adopcji dla psów skrzywdzonych przez los. W zamian za miłość i opiekę, możesz przygarnąć pieska całkowicie za darmo. Nie należy także zapominać o schroniskach, w których tysiące psów czekają na nowy dom.
Koszt utrzymania dorosłego Sarplaninac wynosi około 400 zł, w zależności od sposobu jego utrzymania, żywienia, pielęgnacji, wieku i stanu zdrowia. A musimy dodatkowo uwzględnić jego łakomą naturę.
Pies pasterski z Szar Płaniny, inaczej zwany Sarplaninac, jest przedstawicielem grupy psów górskich, których wspólnym przodkiem był dog tybetański. Rasa wywodzi się z terenów dawnej Jugosławii. W czasach średniowiecznej migracji, wraz z Kumanami, Sarplaninac trafił z Azji do Europy, gdzie pomagały swoim właścicielom przy hodowli owiec i kóz.
Z powodu izolacji geograficznej, zaczęto kojarzyć psy w pokrewieństwie, dlatego lokalne psy zaczęły się nieco różnić. Rasa została uznana przez FCI w 1939 roku pod nazwą “owczarek ilirysjki”. Jednak w 1957 roku na wniosek Związku Kynologicznego Jugosławii, FCI zmieniło nazwę na “jugosłowiański pies pasterski z Szar Płaniny”.
Do 1970 roku eksport Sarplaninac był całkowicie zabroniony, co przyczyniło się w przyszłości do ograniczonego zasięgu popularności tej rasy. Obecnie występują głównie na terenach krajów bałkańskich i w Czechach. Rzadko spotykane we Francji, Belgii i Niemczech. Do Polski pierwszy osobnik trafił w 1993 roku.
Ten pasterski pies jugosłowiański potrzebuje doświadczonego i konsekwentnego właściciela. Zdecydowanie nie jest to rasa na pierwszego psa w domu i dla laików. Pomimo przyjaznego usposobienia i cierpliwości w stosunku do dzieci, nie poleca się tej rasy dla rodzin z przedszkolakami. Sarplaninac ma duże rozmiary, lubi dominować i może nie celowo wyrządzić krzywdę takiemu maluszkowi. Co więcej, ze względu na ich łowiecką naturę i nieufność, nigdy nie możemy być pewni zachowania tego czworonoga. Rasa potrzebuje dużo przestrzeni, więc kategorycznie nie nadaje się do mieszkania w bloku. Jest to osobnik, wymagający dużego ogrodu, z wybiegiem i miejscem na odpoczynek. Jeśli od małego wychowujemy Sarplaninac z innymi zwierzętami, to z pewnością nawiąże one nić porozumienia, jednak wprowadzenie nowego futrzaka do domu z dorosłym bałkanem, może sprowokować w nim usposobienie dominujące.
ZALETY:
WADY:
Autor
Redakcja RankingKarm.pl