Marząc o posiadaniu psa każdy potencjalny właściciel może wybrać spośród 350 ras uznanych przez FCI, znacznie większej ilości nieuznawanych i mniej znanych ras, a także nieograniczonej ilości odmian różnych kundelków czy mieszańców. Większość ludzi najczęściej sugeruje się wyglądem rasy lub stereotypowymi informacjami na ich temat, co może skończyć się głębokim nieporozumieniem i nieprzygotowaniem na przyszłe konflikty z pupilem. Zaleca się by osoby niedoświadczone jako pierwszego pupila wybierały spokojne rasy psów, których tresura jest mniej wymagająca, charakter bardziej przyjazny, bez skłonności do agresji, a inteligencja nie na tyle wysoka by pies próbował objąć pozycję dominującą w rodzinie. Oczywiście należy pamiętać, że każdy pies ma indywidualny charakter i niekoniecznie musi stuprocentowo wpasować się w założenia rasy – znacznie więcej zależy od wychowania, socjalizacji i wyszkolenia psiaka. Każdy pies wymaga odpowiedniej dawki ruchu na świeżym powietrzu – dom z podwórkiem nie wystarczy, ponieważ przez niezmienność otoczenia i zapachów nawet największy ogród z czasem stanie się dla psa równie nieatrakcyjny co zamknięty pokój (bez komputera, książek czy telewizora) dla ludzi. Poza regularnymi spacerami i zabawą w aportowanie każdy pies mieć zapewniony również wysiłek umysłowy w postaci uczenia nowych sztuczek, pracy węchowej, czy kursu posłuszeństwa. Pamiętajmy: każdy pies może stać się agresywny, każdy pies może zostać ułożony na spokojne psy domowe.
Czym różni się łagodność od spokoju?
Powinniśmy wyraźnie zaznaczyć, że pod hasłem łagodne rasy psów najczęściej rozumie się psy nieagresywne, u których ciężko rozwinąć problemy w postaci gryzienia, czy atakowania. Może w ten sposób dojść do wielu nieporozumień, ponieważ przykładowo rasa husky syberyjski jest niemalże całkowicie pozbawiona agresji i świetnie sprawdza się w dogoterapii, dlatego możnaby go uznać za łagodnego psa ale BYNAJMNIEJ nie jest to spokojny pies. Wiele ras myśliwskich, pociągowych i pasterskich wymaga co najmniej 10 km spaceru dziennie, biegania, aportowania, szarpania, kopania, gryzienia i dopiero po zaspokojeniu wszystkich potrzeb możliwy jest powrót spokojnego psa do mieszkania. Rasy psów, które zdecydowanie NIE są spokojne to: wilczak czechosłowacki, husky, malamute, border collie, owczarek australijski, owczarek niemiecki, owczarek belgijski, bokser, york, teriery, basenji, owczarek holenderski, dog argentyński, owczarek kaukaski, wyżły, dalmatyńczyk, seter, pudel, bulterier. O ile Twoim największym marzeniem nie jest spędzać co najmniej 4 godzin dziennie na ostrym trenowaniu posłuszeństwa i ponad 10 km intensywnego marszobiegu, raczej nie bierz tych psów. Wiele z nich jest zbyt pochopnie kupowane z hodowli jako słodkie szczeniaczki, by w wieku 12 miesięcy zostać oddanych do schroniska czy fundacji. Zaleca się by na swojego pierwszego psa wziąć coś łatwiejszego.
Duże spokojne psy – jakiego łagodnego olbrzyma możemy wybrać dla swojego domu?
- Labrador retiever – jest to jednocześnie jedna z najbardziej popularnych ras psów. Labradory cechują się naturalną chęcią uczenia się i współpracy z człowiekiem – zadowolenie człowieka jest dla nich już samo z siebie nagrodą, dlatego łatwo uczą się sztuczek nawet bez smaczków. Największym problemem tej rasy jest dysplazja stawów biodrowych i otyłość do której mają znaczne tendencję zarówno przez wzgląd na własny apetyt jak i niekonsekwencje właścicieli i dzieci, którzy dokarmiają psiaki ze stołu. Mają znaczną cierpliwość nawet do najmłodszych dzieci, jednakże należy zawsze pamiętać, że pies potrzebuje 14-16 godzin snu dziennie i jeśli raczkujące dziecko będzie nachalnie ciągnęło go za uszy czy ogon, pies może w końcu poczuć się sfrustrowany i kłapnąć zębami również na malucha. Uwielbia aportowanie, zabawy w wodzie i spacery. Dobrze odnajduje się zarówno w domu z ogrodem jak i w mieszkaniu w bloku, jednakże powinniśmy unikać częstego wchodzenia po schodach żeby nie nadwyrężać stawów psiska – lepiej trzymać psa na parterze lub używać windy.
- Golden retriever – charakter i zdrowie ma bardzo podobne do Labradora, wyróżnia się jedynie dłuższą sierścią i nieco mniejszą tendencją do nadwagi, niemniej jednak również typ poczciwym psiakom grozi taka przypadłość. Obie rasy są psami myśliwskimi uwielbiającymi aportowanie i pływanie.
- Berneński pies pasterski – są to duże psy pasterskie, osiągające wagę około 40-50 kg. Są dosyć podatne na szkolenie, które jednakże trzeba przeprowadzić jak najwcześniej, ponieważ ewentualne utrzymanie tak ciężkiego psa na smyczy może być dla wielu ludzi niemożliwe. Nie nadają się na stróżowanie, za to całkiem dobrze dopasowują się do rodziny. Uwielbiają długie i spokojne spacery, chętnie spędzają czas na podwórku jednakże nie może to być jedyna forma atrakcji w ich życiu.
- Nowofunland – osiągają wagę 45-70 kg są więc 2 razy większe od standardowego psa domowego. Początkowo był psem pociągowym, obecnie rodzinnym i ratowniczym, ze względu na to, że lubi i potrafi bardzo dobrze pływać. Są to serdeczne i niezwykle opiekuńcze psy. Niestety ze względu na duże rozmiary żyją ledwie 11 lat i mają znaczne ryzyko rozwiniecia dysplazji bioder i łokci oraz tragicznego w skutkach skrętu żołądka.
- Bernardyn – te przyjazne psy stróżujące dorastają do 55kg, a samce nawet do 100 kg. Służą w ratownictwie górskim pomagając znajdywać zaginionych ludzi i wyciągając ich spod śniegu. Jako pies domowy jest serdeczny, cierpliwy i spokojny. Uwielbia spędzać całe dnie na podwórzu obserwując otoczenie, jednakże konieczne jest wyprowadzanie go na spokoje spacery (preferuje marsz od biegania) i trenowanie podstawowych komend by człowiek był go w stanie opanować.
- Leonberger – ten 50-75 kilogramowy psiak odznacza się odwagą, inteligencją, towarzyskością i spokojem. Dla domowników jest bardzo przyjazny jednakże może obudzić się w nim silny instynkt pilnowania terytorium i bronienia, z tego względu konieczne jest nauczenie psa uspokajania się na komendę i akceptowania gości. Preferuje długie spacery od zabaw w bieganie i piłkę.
- Owczarek podhalański – dorasta do 40-50 kg i jest łagodny w stosunku do własnej rodziny jednakże może gwałtownie zareagować na obcych. Z tego powodu konieczna jest wczesna socjalizacja i szkolenie, której stosunkowo łatwo się poddają. Lubią spędzać czas z rodziną, niekoniecznie dołączając się do zabawy lecz obserwując biegające dzieci pilnując ich niczym stada owieczek.
- Chow chow – jest to czujny, odważny, aktywny, niezbyt wylewny w okazywaniu uczuć, duży spokojny pies podchodzący z rezerwą do obcych, i z przyjaźnią do dzieci i rodziny. Nie wykazuje tendencji do agresji, jednakże szkolenie go jest nieco trudniejsze – posłucha komend od zdecydowanego i konsekwentnego człowieka, jednakże świadomie podejmie decyzję ignorowania komend od mniej znaczących osób np. dzieci.
- Dog de Bordeaux – jest to łagodny pies i ma zrównoważony charakter, może być psem stróżującym i obronnym, na ogół dobrze dogaduje się z dziećmi. Chociaż jest spokojnym psem nie jest zalecany dla niedoświadczonych osób. Jak każde duże psisko potrzebuje sporej dawki ruchu i zabawy.
- Mastiff neapolitański – dorasta do 50-70 kg i chociaż może wyglądać groźnie są łagodne i bardzo zrównoważone. Są jednak w stanie ocenić zagrożenie i sprowokowane mogą zwinnie rzucić się do ataku. Polecane bardziej dla doświadczonych właścicieli, którzy zauważą ewentualne braki swojej wiedzy i w razie czego skorzystają z pomocy trenerów i behawiorystów.
Małe spokojne psy – spokojne psy do mieszkania i życia miejskiego
- Lhasa apso – jest to niewielki i wyjątkowo puszysty pies. Wesoły, odważny i przyjacielski, może być nieufny wobec obcych. W mieszkaniu z reguły dobrze się odnajduje jednakże konieczne jest zapewnienie mu spacerów z piłką, skakaniem przez przeszkody i innymi zręcznościowymi zadaniami by wyładować jego żywiołowość. W przeciwnym wypadku może wytrwale szczekać i uprzykrzać życie sąsiadom. Na ogół jednak jest bezproblemowy w wychowaniu.
- Chart angielski – chociaż psy te są wyjątkowo żywiołowe na spacerach i wymagają energicznego wybiegania się, w domu i mieszkaniu zachowują się niesamowicie grzecznie. Uwielbiają leżeć tuż przy właścicielu lub nawet na nim i dobrze wytrzymują samotność.
- Basset hound – ze względu na ociężały wygląd sprawiają wrażenie leniwych jest to jednak niesprawiedliwe założenie. W rzeczywistości są to psy myśliwskie wytrwałe w tropieniu, pracy węchowej i długich wędrówkach, których konieczne jest zapewnienie w dużej ilości by uchronić psa od nadwagi do której mają znaczne tendencje. Raczej nie lubią bawić się piłką, jednak spacery to dla nich najlepsza rozrywka. Dobrze odnajdują się w mieszkaniach, konieczne jest jednak noszenie psa na schodach lub jeżdżenie windą by nie powodować przepukliny krążka międzykręgowego.
- Psy brachycefaliczne – mops, buldog francuski, shih-tzu, pekińczyk, chin japoński – ze względu na skróconą trzewioczaszkę, zwężone nozdrza, zbyt długie podniebienie miękkie, spłycone oczodoły i ogólnie gorszą wydolność oddechową od innych psów miniaturowych, nie były używane nigdy jako psy myśliwskie czy szczurołapy lecz stały się pieskami do towarzystwa. Nie są z natury leniwe, lecz strasznie szybko się męczą przez co mogą za takie uchodzić. Lekarze weterynarii stanowczo odradzają kupowania psów tych ras ze względu na znaczne obciążenie wadami budowy i koniecznością wykonania wielu zabiegów chirurgicznych by poprawić ich jakość życia. Każdy właściciel, który mimo ostrzeżeń zdecyduje się na psa brachycefalicznego powinien być gotowy na wydanie kilku tysięcy złotych na: poszerzenie nozdrzy, skrócenie podniebienia miękkiego, laserowe usunięcie wrastających w gałki oczne rzęs, wyrwanie zębów niemieszczących się w pyszczku i leczenie dysplazji biodrowej.
Czego oczekujemy od najspokojniejszych ras psów?
Wszystkie wymienione wcześniej spokojne psy cechują się cierpliwością i delikatnością, przyjaznym stosunkiem do ludzi, podatnością na szkolenie, silnym przywiązaniu do właścicieli (czasem wręcz mają problemy z zostawaniem w samotności), i chęcią towarzyszenia człowiekowi na długich spacerach w każdej pogodzie i warunkach. Niestety nie ma czegoś takiego jak psy dla ludzi leniwych – decydując się na posiadanie psa zobowiązujesz się poświęcić mu co najmniej 2 godziny czasu na porządny spacer, na którym da upust swojej potrzebie ruchu i węszenia.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl
